Τα δύο γνωστά και έγκυρα ταξινομικά συστήματα των ψυχικών νόσων, είναι το DSM-IV, της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής Εταιρείας, που δημοσιεύτηκε το 1994 και το ICD-10, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που δημοσιεύτηκε το 1992. Οι διαφορές τους είναι αρκετές από πλευράς ταξινόμησης και ονοματολογίας, συμπίπτουν όμως στις βασικότερες ψυχιατρικές διαταραχές.
Οι αγχώδεις διαταραχές είναι οι ακόλουθες :
1) Η κρίση πανικού
2) Η αγοραφοβία
3) Η διαταραχή πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία
4) Η αγοραφοβία χωρίς προηγούμενο ιστορικό διαταραχής πανικού
5) Η απλή φοβία
6) Η κοινωνική φοβία
7) Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή
8) Η διαταραχή στρες μετά από ψυχοτραυματική εμπειρία
9) Η οξεία αντίδραση στο στρες
10) Η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή.
11) Η αγχώδης διαταραχής λόγω παρουσίας σωματικής νόσου
12) Η αγχώδης διαταραχή λόγω κατάχρησης ουσιών
Οι Προσβολή Πανικού και η Αγοραφοβία εμφανίζονται στο πλαίσιο πολλών διαταραχών και δεν αποτελούν κωδικοποιήσημες, ειδικές ξεχωριστές διαγνώσεις. Ωστόσο θα πρέπει να γνωρίζουμε τα διαγνωστικά τους κριτήρια.
Θα σας διαβάσω μερικά ιστορικά ασθενών για να πάρετε μια ζωντανή εικόνα τυπικών αγχωδών διαταραχών.
Η Προσβολή πανικού :
είναι μια διακριτή περίοδος έντονου φόβου ή δυσφορίας, κατά την οποία εμφανίστηκαν αιφνίδια και κορυφώθηκαν μέσα σε 10 λεπτά της ώρας τέσσερα ( ή περισσότερα) από τα ακόλουθα συμπτώματα : 1) αίσθηση παλμών, καρδιά που “σφυροκοπά” ή επιτάχυνση του καρδιακού ρυθμού, 2) εφίδρωση, 3) τρεμούλα ή έντονος τρόμος, 4) αίσθημα λαχανιάσματος ή ασφυξίας, 5) αίσθημα πνιγμονής, 6) πόνος ή δυσφορία στο θώρακα, 7) ναυτία ή κοιλιακή ενόχληση, 8) αίσθημα ζάλης, αστάθειας ή τάση για λιποθυμία, 9) αποπραγματοποίηση ( αισθήματα μη πραγματικού) ή αποπροσωποποίηση ( ότι αποσπάται από τον εαυτό), 10) φόβος απώλειας του ελέγχου ή ότι θα τρελλαθεί. 11) φόβος θανάτου, 12) παραισθησίες ( μούδιασμα ή μυρμιγκιάσματα), 13) ρίγη ή αίσθημα ζέστης.
Κλινική περίπτωση: Άντρας 39 ετών, χημικός. << Τον Ιούνιο, πριν δύο χρόνια, ένα απόγευμα στο σπίτι με τη μητέρα μου, ένιωσα ένα σοκ, μια έντονη ταχυκαρδία, ένα φτερούγισμα στο μέρος της καρδιάς. Μ’έπιασε κρύος ιδρώτας κι ένα μούδιασμα στο αριστερό πόδι, από το γόνατο και κάτω. Το χρώμα μου έγινε λευκό, πάνιασα. Μ’έπιασε ένα τρέμουλο, ένα αίσθημα θανάτου. Νόμιζα πως θα πεθάνω. Πήγα σε γιατρό, καρδιολόγο, μου βρήκε κάποια πίεση, 15 με 18 ως προς 10 με 11, τίποτ’ άλλο. Με καθησύχασε, ηρέμησα. Το άλλο πρωί ξύπνησα καλά, πήγα στη δουλειά μου σαν να μη μου είχε συμβεί τίποτα. Κατά τις εννέα η ώρα, το ίδιο. Ταχυκαρδία, πανικός. Έτρεξα στο γιατρό, δε μου βρήκε τίποτα. Μόνο μια υψηλή πίεση. Μου έδωσε ιντεράλ. Σιγά-σιγά, με λιγότερη ή περισσότερη οξύτητα, οι κρίσεις έγιναν καθημερινές. Μου έκαναν εξετάσεις για καρδιά, για φαιοχρωμοκύττωμα, δε μου βρήκαν τίποτα. “Αγχος”, μου είπαν, και μου σύστησαν να ξεκουραστώ. Διακοπές δεν είχα πάει ποτέ μου. Πήγα, γύρισα από τις διακοπές, αισθανόμουν χειρότερα, σε σημείο που κλείστηκα στο σπίτι. Ούτε να πάω στο εργαστήριο ήθελα, ούτε να βλέπω ανθρώπους. Μ’έσφιγγε το κεφάλι μου, δεν μπορούσα να σκεφτώ, να κάνω δουλειά. Έμενα σπίτι, χειρότερα. Πήρα λεξοτανιλ, ένιωσα πολύ καλύτερα. Σταμάτησε η οξεία κατάσταση,αλλά δεν αισθανόμουν καλά, το σφίξιμο στο κεφάλι, στο στήθος, συνεχίστηκαν. Πήγα σ’έναν ψυχίατρο που άρχισε να μου κάνει θεραπεία ελέγχου. Μου έλεγε να φαντάζομαι πράσινα λιβάδια και να ηρεμήσω. Μ’έκανε να γελάω. Παράτησα τη θεραπεία στη μέση και προσπάθησα να ηρεμήσω από μόνος μου. “Αν είναι ψυχολογικό”, είπα, “θα μου περάσει”. Ετοιμαζόμουν να παντρευτώ και με την αρρώστια μου ο γάμος διαρκώς αναβαλλόταν. Τέλος τον Ιανουάριο παντρεύτηκα. Τον Σεπτέμβριο άρχισαν να πληθαίνουν οι κρίσεις. Πήγα σ’άλλον ψυχίατρο. Μου έκανε τακτική εφόδου με ηρεμιστικά. Είχα βελτίωση για 15 ημέρες. Έπειτα Μ’έπιασε φόβος να οδηγήσω, φόβος να περπατήσω, δεν μπορούσα να πάω πουθενά, τα συμπτώματα φούντωσαν.(Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή) Πήγα για εξετάσεις στην Αγγλία, δεν μου βρήκαν τίποτα>>.
Αγοραφοβία :
Α) Άγχος του ατόμου όταν βρίσκεται σε μέρη ή καταστάσεις από όπου η φυγή μπορεί να είναι δύσκολη ( ή να προκαλεί αμηχανία ) ή μπορεί να μην υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια σε περίπτωση ξαφνικής αδιαθεσίας (κρίση πανικού).
Β) Οι καταστάσεις αποφεύγονται ( π.χ. περιορίζονται τα ταξίδια ) ή αλλιώς υπομένονται με έκδηλη ενόχληση ή με άγχος ότι θα εμφανιστεί Προσβολή πανικού), ή απαιτείται παρουσία συνοδού προσώπου.
Γ) Το άγχος ή η φοβική αποφυγή δεν εξηγούνται καλύτερα με άλλη ψυχική διαταραχή, όπως Κοινωνική Φοβία (π.χ. αποφυγή που περιορίζεται σε κοινωνικές καταστάσεις εξαιτίας του φόβου της αμηχανίας), Ειδική φοβία (π.χ. αποφυγή που περιορίζεται σε μία μόνο κατάσταση, όπως οι ανελκυστήρες), Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (π.χ. αποφυγή βρώμικων αντικειμένων σε άτομο με ιδεοληψία σχετική με μόλυνση), Διαταραχή Μετά από Τραυματικό Στρες (π.χ. αποφυγή ερεθισμάτων συνδεόμενων με βαρύ στρεσογόνο παράγοντα).
Κλινική περίπτωση:
<< έχω έξι μήνες να βγώ από το σπίτι. Πήγα στο γιατρό τα Χριστούγεννα, αλλά έφτασα σε τέτοιο σημείο πού παραλίγο να λιποθυμήσω, οπότε τώρα πια τον καλώ στο σπίτι. Νιώθω ασφαλής εκεί και δεν με πιάνει αυτό το απαίσιο πράγμα. Πάντα ήμουν λίγο νευρική όταν έβγαινα έξω και σταδιακά άρχισα να πηγαίνωσε όλο και λιγότερα μέρη μόνη μου και να βασίζομαι όλο και περισσότερο σε ένα-δύο ποτηράκια λικέρ για να πάρω κουράγιο. Πριν από ένα χρόνο ήμουν σε θέση να πάω στο γωνιακό μαγαζί ή να κάνω το γύρο του τετραγώνου για να επισκευθώ την αδερφή μου, αλλά τώρα πια μου είναι αδύνατον-ακόμη και αν έχω πιεί. Προσπαθώ να μη σκέφτομαι αυτό το απαίσιο πράγμα που με πιάνει, αφού και μόνο η σκέψη με κάνει να νιώθω σχεδόν το ίδιο άχημα, όπως όταν βγαίνω έξω. Μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως πρόκειται να τρελαθώ. Αλλά η αδερφή μου με βοηθάει πολύ, μου ψωνίζει ότι θέλω και με επισκέπτεται σχεδόν κάθε μέρα>>.
ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑ
Α. Αμφότερα τα 1) και 2)
1) επανειλημμένες απροσδόκητες Προσβολές Πανικού
τουλάχιστον μία από τις προσβολές έχει ακολουθηθεί για ένα μήνα ( ή περισσότερο) από ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα :
α) επίμονη ανησυχία ότι θα υπάρξουν και άλλες προσβολές
β) ανησυχία για τις επιπτώσεις της προσβολής ή τις συνέπειές της ( π.χ. απώλεια του ελέγχου, ότι θα υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου, ότι θα τρελλαθεί)
γ) σημαντική αλλαγή της συμπεριφοράς που συνδέεται με τις προσβολές.
Β) Απουσία Αγοραφοβίας
Γ) ΟΙ προσβολές δεν οφείλονται στις άμεσες φυσιολογικές δράσεις μιας ουσίας ( π.χ. ουσία κατάχρησης, φάρμακα) ή σε γενική σωματική κατάσταση (π.χ. υπερθυρεοειδισμός).
Δ) Οι προσβολές Πανικού δεν εξηγούνται καλύτερα με άλλη ψυχική διαταραχή.
ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΜΕ ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑ
Όπως η προηγούμενη με Αγοραφοβία
ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑ ΧΩΡΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΠΑΝΙΚΟΥ (Σπάνια)
Α) Η παρουσία Αγοραφοβίας συνδέεται με φόβο ανάπτυξης πανικόμορφων συμπτωμάτων ( π.χ. ζάλη ή διάροια).
ΕΙΔΙΚΗ ΦΟΒΙΑ ( Πρώην απλή φοβία):
Α. Έκδηλος και επίμονος φόβος, ο οποίος είναι υπερβολικός και παράλογος, εκλυόμενος από την παρουσία ή την πρόβλεψη της παρουσίας είδικού αντικειμένου ( ζώα, αίμα, σύριγγες) ή ειδικής κατάστασης ( π.χ. αεροπορικά ταξίδια, ύψη, κλειστοί χώροι, μεταδοτικά νοσήματα κ.λ.π. )
Β) Η έκθεση στο φοβικό ερέθισμα προκαλεί σχεδόν πάντα μία άμεση απάντηση άγχους.
Γ) Το άτομο αναγνωρίζει ότι ο φόβος είναι υπερβολικός ή παράλογος
Δ) Η φοβική κατάσταση αποφεύγεται ή υπομένεται με έντονο άγχος ή δυσφορία.
Ε) Η αποφυγή, η αγχώδης προσμονή ή η δυσφορία που συνδέεται με τη φοβική κατάσταση παρεμποδίζουν σημαντικά τις συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες του ατόμου, την επαγγελματική ( ή σχολική) λειτουργικότητα ή τις κοινωνικές δραστηριότητες ή σχέσεις, ή υπάρχει έκδηλη ενόχληση για την ύπαρξη της φοβίας.
Κλινική περίπτωση : Η φοβία για τις γάτες
<< Μπορεί να ακούγεται χαζό (και η οικογένειά μου σίγουρα πιστεύει ότι είναι) αλλά μου κόβονται τα πόδια άμα δω γάτα, ακόμη και σε ζωγραφιά. Το στομάχι μου σφίγγεται, η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή, σκέφτομαι : <<Πρέπει να ξεφύγω, δεν το αντέχω!>>, και τρέχω. Το πρόβλημα αυτό το έχω από τότε που ήμουν τριών ή τεσσάρων χρόνων και είδα δύο γάτες να τσακώνονται. Ήταν γεμάτες αίματα και η μία γύρισε και με κοίταξε. Τρομοκρατήθηκα. Προσέχω πολύ να μη βρεθώ σε μέρη όπου υπάρχει πιθανότητα να δώ γάτα. Προτού πάω στο σπίτι κάποιου γνωστού, βεβαιώνομαι πρώτα ότι ούτε ο ίδιος ούτε οι γείτονές του έχουν γάτα. Δεν χαζεύω ποτέ σε μαγαζιά που πουλάνε κάρτες ( έχετε συνειδητοποιήσει ποτέ πόσες ευχετήριες κάρτες έχουν γάτες επάνω;) Ευτυχώς είμαι άνδρας και συνήθως δεν μου στέλνουν κάρτες με γάτες. Μπορεί να αστειεύομαι λίγο τώρα, αλλά δεν είναι καθόλου αστείο όταν βλέπω ή όταν νομίζω ότι είδα γάτα. Το πρόβλημα αυτό πραγματικά επηρεάζει την καθημερινή μου ζωή και μου επιβάλλει περιορισμούς στο τι κάνω και στο που πάω. Μάλιστα, με την πάροδο του χρόνου χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται >>.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΦΟΒΙΑ
Συνήθως συνοδεύεται από έλλειψη αυτοπεποίθησης και φόβο κριτικής από τους τους άλλους, που συνήθως αρχίζουν στην εφηβεία και χαρακτηρίζεται από :
Α. Έκδηλο και επίμονο φόβο του ατόμου μιας ή περισσότερων κοινωνικών καταστάσεων, οι οποίες είναι κοινωνικές είτε απαιτείται να ενεργήσει μπροστά σε κοινό και στις οποίες εκτίθεται σε άγνωστους ανθρώπους ή σε πιθανό εξονυχιστικό έλεγχο από άλλα άτομα. Το άτομο φοβάται ότι θα ενεργήσει με ένα τρόπο (η θα δίξει συμπτώματα άγχους) που θα το ταπεινώσει ή θα το φέρει σε αμηχανία. ΣΗΜ. Στα παιδιά πρέπει το άγχος να εμφανίζεται όταν βρίσκονται ανάμεσα σε συνομήλικους και όχι μόνο στη συναλλαγή τους με ενήλικες.
Β) Η έκθεση στη φοβική κοινωνική κατάσταση προκαλεί σχεδόν πάντα άγχος.
Γ) Το άτομο αναγωρίζει ότι ο φόβος είναι υπερβολικός ή παράλογος.
Δ) Οι φοβικές καταστάσεις αποφεύγονται ή αλλιώς υπομένονται με έντονο άγχος ή ενόχληση.
Κλινική Περίπτωση:
<<Όσο μεγαλύτερο το ακροατήριο, τόσο χειρότερα. Από τότε που ξέχασα τα λόγια μου σε μια θεατρική παράσταση στο σχολείο και όλοι γελούσαν μαζί μου, τρομάζω όταν μιλάω μπροστά σε κοινό. Το ξέρω ότι ακούγεται γελοίο ( τότε ήμουν μαθήτρια οκτώ ετών και τώρα είμαι λέκτορας στο πανεπιστήμιο) αλλά νιώθω ακόμη τόσο τρομοκρατημένη όσο εκείνη την ημέρα στο σχολείο. Τα χέρια μου παγώνουν, νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό και είτε δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα είτε κατακλύζομαι από ανήσυχες σκέψεις. Ανησυχώ μήπως γίνω ρεζίλι ή μήπως οι άλλοι νομίσουν ότι είμαι ηλίθια. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω διδάσκοντας ατομικά και αποφεύγοντας τις διαλέξεις στο αμφιθέατρο. Συχνά παίρνω και Valium. Δυστυχώς, μου είναι εντελώς αδύνατον να παρουσιάσω εργασίες σε συνέδρια και αυτό μου δημιουργεί προβλήματα στη δουλειά μου και με εκνευρίζει. Δεν έχω πρόβλημα στις κοινωνικές συγκεντρώσεις, γιατί μπορώ να <<χαθώ>. Μέσα στους καλεσμένους. Αλλά και σ’αυτές τις περιπτώσεις δεν παίζω παιγνίδια γιατί νιώθω πολύ ευάλωτη και φοβισμένη όταν με κοιτούν>>.
Η κοινωνική φοβία αρχίζει στην όψιμη παιδική ηλικία ή στην πρώτη εφηβεία, συνήθως έχει χρόνια πορεία, συχνά συνυπάρχει με Διαταραχή Πανικού και Απλή Φοβία και είναι πιο συχνή σε άνδρες απ’ότι σε γυναίκες. Διαφοροδιαγνωστικά, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι μπορεί να υπάρχει επιπρόσθετα η διάγνωση Αποφευκτικής Διαταραχής της προσωπικότητας. Στην κοινωνική φοβία υπάρχει φόβος για ταπείνωση, συνδεδεμένος με ειδική κατάσταση, όπως δημόσια ομιλία και όχι με διαπροσωπικές σχέσεις.
…………………………………………………………………………………
Διαγνωστικά κριτήρια για την Αποφευκτική Διαταραχή της Προσωπικότητας
Ένας εκτεταμένος τύπος έλλειψης κοινωνικής άνεσης, φόβου αρνητικής εκτίμησης και ντροπαλότητας που αρχίζει νωρίς στην ενήλικη ζωή και είναι παρών σε μια ποικιλία καταστάσεων, όπως φαίνεται από τουλάχιστον τέσσερα από τα ακόλουθα: 1) το άτομο πληγώνεται εύκολα από κριτική ή αποδοκιμασία 2) δεν έχει στενούς ή έμπιστους φίλους ( ή μόνον ένα ή μία), εκτός από συγγενείς πρώτου βαθμού. 3) είναι απρόθυμο να εμπλακεί με ανθρώπους εκτός αν είναι βέβαιο ότι θα γίνει αρεστό. 4) αποφεύγει κοινωνικές ή επαγγελματικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν σημαντική διαπροσωπική επαφή, π.χ. αρνείται μια προαγωγή που θα αυξήσει τις κοινωνικές απαιτήσεις. 5) είναι λιγομίλητο σε κοινωνικές περιστάσεις επειδή φοβάται μήπως πει κάτι ακατάλληλο ή ανόητο ή δεν μπορεί να απαντήσηει σε κάποια ερώτηση. 6) φοβάται μήπως έρθει σε δύσκολη θέση κοκκινίζοντας, κλαίγοντας ή δείχνοντας σημάδια άγχους μπροστά σε άλλα άτομα. 7) υπερβάλλει τις πιθανές δυσκολίες, σωματικούς κινδύνους ή άλλους κινδύνους που εμπλέκονται στο να κάνει κάτι συνηθισμένο, αλλά έξω από τη συνηθισμένη του ρουτίνα π.χ. μπορεί να ματαιώσει σχέδια για κοινωνικές συναντήσεις επειδή περιμένει να είναι εξαντλημένο από την προσπάθεια να φθάσει εκεί.
Κλινική Περίπτωση : << Ωστόσο, ούτε στο σπίτι είμαι χαλαρή όταν ξέρω ότι θα μας επισκεφθεί κάποιος ξένος.(Αποφευκτική διαταραχή της προσωπικότητας) Συχνά πίνω ένα ποτό για να ηρεμήσω όταν περιμένω να έρθει ο κηπουρός για να πληρωθεί ή το βυτιοφόρο για να μας φέρει πετρέλαιο. Κάποιες άλλες φορές όμως απλώς δεν ανοίγω την πόρτα>>.
ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
Κριτήρια DSM-IV:
Α) είτε ιδεοληψίες είτε ψυχαναγκασμοί :
Ιδεοληψίες : 1. Στερεότυπα επαναλαμβανόμενες και επίμονες σκέψεις, παρορμήσεις και εικόνες, οι οποίες βιώνονται σαν παρείσακτες και απρόσφορες και προκαλούν έντονο άγχος ή ενόχληση.
2. Οι σκέψεις, οι παρορμήσεις ή οι εικόνες δεν αποτελούν απλά υπερβολικές ανησυχίες για προβλήματα της πραγματικής ζωής.
3. Το άτομο προσπαθεί να αγνοεί ή να καταστέλλει τέτοιες σκέψεις, παρορμήσεις ή εικόνες, ή να τις εξουδετερώνει με κάποια άλλη σκέψη ή πράξη.
4. Το άτομο αναγνωρίζει ότι οι ιδεοληπτικές σκέψεις ή εικόνες αποτελούν προϊόν του δικού του νου ( δεν επιβάλλονται από έξω, όπως στην παρεμβολή σκέψης).
Ψυχαναγκασμοί: 1) Επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ( π.χ. πλύσιμο χεριών, τακτοποίηση, έλεγχος, τακτοποίηση) ή νοερές πράξεις ( π.χ. προσευχές, μετρήσεις, σιωπηρές επαναλήψεις λέξεων), τις οποίες το άτομο αισθάνεται αναγκασμένο να εκτελέσει σε απάντηση μιας ιδεοληψίας.
2) οι συμπεριφορές ή οι νοερές πράξεις αποβλέπουν στην αποτροπή ή μείωση της ενόχλησης ή στην αποτροπή κάποιου απευκταίου γεγονότος ή κατάστασης.Ωστόσο, αυτές οι συμπεριφορές ή νοερές πράξεις δεν συνδέονται με ρεαλιστικό τρόπο με αυτό, για το οποίο έχουν σχεδιαστεί να εξουδετερώνουν ή είναι σαφώς υπερβολικές.
Β) Το άτομο έχει αναγνωρίσει κάποια στιγμή, κατά την διάρξεια της πορείας της διαταραχής, ότι οι ιδεοληψίες ή οι ψυχαναγκασμοί είναι υπερβολικοί ή παράλογοι.
Γ) Οι ιδεοληψίες ή οι ψυχαναγκασμοί προκαλούν έκδηλη ενόχληση, είναι χρονοβόροι (απαιτούν περισσότερο από μια ώρα την ημέρα) ή παρεμποδίζουν σημαντικά τις συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες ή τις συνήθεις κοινωνικές σχέσεις.
Οι ιδεοληψίες είναι μια διαταραχή της σκέψης, που χάνει τις χαρακτηριστικές της ιδιότητες να είναι (σχετικά) ελεύθερη, ρέουσα και εύκαμπτη. Έχουμε συνήθως την αίσθηση ότι μπορούμε να ελέγχουμε τη σκέψη μας, να την συγκεντρώνουμε ή να την αφήνουμε να ταξιδεύει στο παρελθόν ή στο μέλλον, με μνήμες ή με εικόνες. Έχουμε, λοιπόν, την αίσθηση ότι μπορούμε να σκεφτόμαστε αυτό που θέλουμε. Στην ψυχική διαταραχή η ασφάλεια και η εμπιστοσύνη στη σκέψη μας ελαττώνονται ή χάνονται. Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στην παθολογία της σκέψης θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε μερικά πολύ κοινά φαινόμενα, τα οποία αν και δεν χαρακτηρίζονται παθολογικά, εντούτοις παρουσιάζουν πολλές ποιοτικές ομοιότητες με αυτά. Ακόμα και στη λεγόμενη “φυσιολογικότητα” αισθανόμαστε ότι η ελευθερία της σκέψης μπορεί περιστασιακά να περιοριστεί. Στην περιγραφή αυτών των περιπτώσεων μπορούμε να βρούμε τους σπόρους του ιδεοψυχανακασμού και να κατανοήσουμε τους ψυχοπαθολογικούς μηχανισμούς.
Α) Έτσι, όταν είμαστε ανήσυχοι ή θλιμμένοι ή σε αναμονή σοβαρών δυσκολιών, δεν μπορούμε να αποσπάσουμε τη σκέψη από το συγκεκριμένο θέμα : η σκέψη, επί παραδείγματι, ενός αρρώστου συγγενούς, επικείμενων εξετάσεων, μιας σημαντικής συνάντησης,κλπ, μπορούν να εξουσιάσουν για μικρό ή μεγάλο διάστημα τη σκέψη μας, ακόμα κι αν θελήσουμε να αποσπάσουμε την προσοχή μας και να ξεχαστούμε.Αυτές οι σκέψεις δεν είναι ιδεοληπτικές, αλλά συνήθως τις ονομάζουμε κυρίαρχες ή δεσπόζουσες ή επικρατούσες.
Β) Η αμφιβολία είναι ένα άλλο εμπόδιο στη ροή των σκέψεών και των αποφάσεών μας. Αμφιβολίες και αβεβαιότητα μπορούμε να δοκιμάσουμε συχνά. << Είναι τόσα πολλά τα πράγματα για τα οποία θα μπορούσαμε να νιώθουμε αβέβαιοι : αν έπρεπε να αμφιβάλουμε συνεχώς γιαυτά, η ζωή θα ήταν κόλαση>>. Φυσιολογικά, η αμφιβολία, που μας περιορίζει σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να αντιμετωπιστεί με προσπάθεια, λίγο-πολύ συνειδητή και έτσι προχωράμε επιλέγοντας, απορρίπτοντας ή επιβεβαιόνοντας. Συχνά αμφιβάλουμε εαν κλείσαμε καλά τα μάτια της κουζίνας ή το σίδερο, εαν πήραμε τη σωστή απόφαση σε κάποιο ζήτημα, εαν μπορέσαμε να εξηγηθούμε με τις κατάλληλες λέξεις, εαν αυτό το αντικείμενο που πρέπει να αγοράσουμε είναι καλύτερο από εκείνο το άλλο, εαν συμπληρώσαμε σωστά ένα έντυπο, εαν καταλάβαμε καλά αυτό που μας είπαν, εάν είναι σωστό να πάρουμε μια συγκεκριμένη απόφαση κ.λ.π. Πολλά <<εαν>> που είναι χρήσιμα, σαν εργαλείο σκέψης και εμβάθυνσης, άχρηστα όμως και ενοχλητικά, εαν παραμένουν περισσότερο από το απαραίτητο, μπλοκάροντας τη φυσιολογική ροή της ζωής. Φανταστείτε εκείνα τα άτομα που κατεβάζουν το μισό εμπόρευμα του καταστήματος από τα ράφια, γιατί δεν μπορούν να αποφασίσουν και μόνο με πίεση επιλέγουν χωρίς πολύ σιγουριά να διαλέξουν κάτι για να βγούν από τη δύκολη θέση. Βέβαια, μπορεί την επομένη να κάνουν χρήση της κάρτας αλλαγής, για να ξαναρχίσει ο κύκλος!
Γ) Μια άχρηστη νοητική ενόχληση είναι οι δυσειδαιμονίες και η μαγική σκέψη, κοινωνικο-πολιτισμική κληρονομιά που είναι πιό εμφανής σε ορισμένους λαούς ή σε περιοχές, αλλά που επιζούν ευρέως και στο γενικό πληθυσμό : εξορκισμοί, μάγια, επαναλητικές τελετουργικές πράξεις ( χτυπάω ξύλο, πιάνω σίδερο, σταυρώνω τα δάκτυλα, ξεματιάζω, μπένω με το δεξί πόδι για να κάνω ποδαρικό), φυλαχτά, γούρια, αποφυγές (κακότυχων ημερομηνιών (Τρίτη και 13), το πέρασμα κάτω από σκάλα, το σπάσιμο του καθρέπτη, η συνάντηση με μαύρη γάτα κ.λ.π.). Πρόκειται, γενικά, για μικρές προλήψεις, που αποδεχόμαστε χωρίς ιδιαίτερο άγχος, καταφεύγοντας ή μη σε τελετουργικά για να προστατευθούμε από τις υποτιθέμενες αρνητικές συνέπειες. Όπως θα δούμε, αυτός ο μαγικός κόσμος είναι πολύ έντονος και πηγή μεγάλης αγωνίας στους ιδεοψυχαναγκασμούς.
Δ) Η σκέψη μας μπορεί να διακόπτεται περιστασιακά από ιδέες μη επιθυμητές, παράξενες, βλάσφημες, άσεμνες, εχθρικές, που απορρίπτονται αμέσως από την τρομοκρατημένη συνείδηση.
Ε) επίσης, μπορεί να υπάρχουν επίμονες επαναλήψεις στροφών από τραγούδια ή μουσικά μοτίβα που στριφογυρίζουν ενοχλητικά στη σκέψη, ή ζωηρές εικόνες, συναισθηματικά φορτισμένες που μας δυσκολεύουν για λίγο μέχρι να τις διώξουμε.
Αυτές οι λίγο-πολύ κοινές δυσκολίες της σκέψης, που διαμορφώνονται από την εκπαίδευση και την κοινωνικοπολιτιστική ατμόσφαιρα, σε ορισμένα άτομα με προδιάθεση (που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας : ανασφάλεια, ντροπαλότητα, υπερβολική προσκόληση στους κανόνες (καθωσπρεπισμός), στην κοινή ηθική (ηθικοληψία) (για να ξεπεράσουν την ανασφάλεια), την τελειοθηρία και την τάξη), μπορούν να διαστρευλωθούν να υπερμεγενθυθούν και να μετατραπούν σε παθολογικές ιδεοψυχαναγκαστικές. Όταν τα στοιχεία προσωπικότητας είναι τόσο δυσπροσαρμοστικά και δύσκαμπτα ώστε να προκαλούν είτε σημαντική έκπτωση της λειτουργικότητας είτε υποκειμενική έντονη ενόχληση, τότε θεωρούμε ότι έχουμε Διαταραχή της Προσωπικότητας.
Χαρακτηριστικά της Ψυχαναγκαστικής Καταναγκαστικής Διαταραχής της Προσωπικότητας
Το βασικό χαρακτηριστικό είναι η τελειοθηρία και η ακαμψία του ατόμου, που αρχίζει νωρίς στην ενήλικη ζωή και είναι παρών σε μια ποικιλία καταστάσεων, όπως φαίνεται τουλάχιστον από πέντε από τα κάτωθι διαγνωστικά κριτήρια : 1) τελειοθηρία που παρεμποδίζει την ολοκληρωση μιας εργασίας π.χ. ανικανότητα να ολοκληρώσει μια προγραμματισμένη δουλειά επειδή δεν πληρούνται οι δικές του υπερβολικά αυστηρές απαιτήσεις. 2) έντονη ενασχόληση με λεπτομέρειες, κανόνες, λίστες, την τάξη, την οργάνωση ή προγράμματα σε βαθμό που το κύριο σημείο της δραστηριότητας χάνεται. 3) αδικαιολόγητη επιμονή οι άλλοι να υποτάσσονται στον ακριβή δικό του (της) τρόπο που κάνει διάφορα πράγματα ή αδικαιολόγητη απροθυμία να επιτρέψει άλλους να κάνουν πράγματα επειδή είναι πεπεισμένος (η) ότι δεν θα τα κάνουν σωστά. 4) υπερβολική αφοσίωση στην εργασία και την παραγωγικότητα με αποκλεισμό των δραστηριοτήτων του ελεύθερου χρόνου και των φιλικών σχέσεων (που δεν εξηγείται από φανερή οικονομική ανάγκη). 5) αναποφασιστικότητα : η λήψη αποφάσεων είτε αποφεύγεται είτε αναβάλλεται είτε παρατείνεται π.χ. το άτομο δεν μπορεί να περατώσει έγαιρα εργασίες που του ανατίθενται επειδή σκέφτεται και ξανασκέται τις προτεραιότητές του.
6) υπερβολική ευσυνειδησία, λεπτολογία και ακαμψία σε θέματα ηθικής ηθών ή αξιών ( που δεν εξηγείται από πολιτισμική ή θρησκευτική ταυτοποίηση). 7) περιορισμένη έκφραση θερμών και τρυφερών συναισθημάτων. 8) έλλειψη γενναιοδωρίας στο να δίνει χρόνο, χρήματα ή δώρα όταν δεν είναι πιθανό να υπάρξει προσωπικό κέρδος σαν αποτέλεσμα.. 9) αδυνατεί να πετάξει φθαρμένα ή χωρίς αξία αντικείμενα ακόμη κι όταν δεν έχουν συναισθηματική αξία
Η κλασική ψυχαναλυτική θεωρία αποδίδει τη διαταραχή αυτή σε συγκρούσεις και ατελή λύση της πρωκτικής φάσης της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης. Η κύρια σύγκρουση είναι ανάμεσα στην προσπάθεια για αυτονομία και αυτοέλεγχο του ατόμου και την εξωτερική επιβολή ελέγχου από μέρους των γονιών και της κοινωνίας, όπως στην εκπαίδευση των λειτουργιών της αφόδευσης και ούρησης. Έτσι υπερβολικά άκαμπτοι και εξουσιαστικοί γονείς θεωρούνται ότι βοηθούν στην ανάπτυξη ατόμων με την διαταραχή αυτή.Επιπλοκές της διαταραχής αυτής μοορεί να είναι η Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, η Υποχονδρίαση (ενασχόληση του ατόμου με φόβους ή την ιδέα ότι έχει μία σοβαρή ασθένεια που βασίζονται στην παρερμηνεία σωματικών συμπτωμάτων), Μείζων Κατάθλιψη και ( καταθλιπτική διάθεση για τουλάχιστον 2 χρόνια). Στοιχεία της διαταραχής αυτής ανευρίσκονται συχνά σε άτομα που παθαίνουν έμφραγμα του μυοκαρδίου, ιδιαίτερα αυτά που έχουν στοιχεία προσωπικότητας Τύπου Α
(εχθρότητα-επιθετικότητα, υπερβολική ανταγωνιστικότητα, μόνιμη αίσθηση ότι ο χρόνος δεν φτάνει). Η διαφορική διάγνωση θα γίνει κυρίως από την ΙδεοΨυχαναγκαστική διαταραχή, που παρουσιάζει ιδεοληψίες και ψυχαναγκασμούς, που η διαταραχή της προσωπικότητας δεν έχει. Μπορεί όμως να μπούν και οι δύο διαγνώσεις αν συμπληρώνονται τα κριτήρια και των δύο.
Κλινική περίπτωση
Κυρία, 30 χρονών, μοδίστρα. Παραπονιέται πως κάθε φορά που αγγίζει κάτι, αντικείμενο ή άνθρωπο, φοβάται πως θα πεθάνει. Δίνει το ακόλουθο ιστορικό: << Η μαμμά μου μ’έχει πολύ δεσμεύσει, από έξι χρονών που ήμουν, αρρώσταινε, αύριο θα πεθάνει, πότε η χολή, πότε το σάκχαρο, πότε το στομάχι, τα πόδια της δεν την κρατούσαν. Τώρα εκείνη τα ξεπέρασε, αλλά εγώ σακατεύτηκα. Έπρεπε να κάνω τις δουλειές του σπιτιού, το σκούπισμα, το μαγείρεμα, μοναχική ζωή. Η δουλειά, ωστόσο, μ’άρεσε. Δούλευα και στα χτήματα, τα κατάφερνα. Τώρα δεν μπορώ. Στα 18, είχα έναν ελαφρό πόνο στην κοιλιά, συνέχεια (σκωληκοειδίτιδα θα ήταν) και μ’έπιασε μια φοβία ότι θα πεθάνω. Αλλά με η θρησκεία το ξεπέρασα. Όταν έγινα 19 με 20 χρονών, άρχισαν να με πιέζουν να παντρευτώ. Εγώ δεν τον ήθελα αυτόν που μου προξένευαν. Στην αρχή μου’ρθε σαν μελαγχολία, μ’έπιαναν τα κλάματα, ήθελα να φύγω απ’το χωριό. Μετά έπαθα αυτό, να σιχαίνομαι ν’αγγίξω τίποτα, να φοβάμαι ότι θα πεθάνω. Νόμιζα πως μου’χαν κάνει μάγια και προσπαθούσα να τα ξορκίσω. Κάθε φορά που άγγιζα κάτι, έπλενα τα χέρια μου και παρακαλούσα την Παναγία να με συγχωρέσει. Ακόμα δεν μπορώ να ν’αγγίξω κανέναν και τίποτα, χωρίς μετά να πλύνω τα χέρια μου και να επικαλεστώ την Παναγία. Μ’έχει κουράσει αυτή η αρρώστια. Προσπαθώ να το κρίνω λογικά, αλλά νομίζω πως αν δεν πλύνω τα χέρια μου θα πεθάνω. Δεν μπορώ να ξεπεράσω τις φοβίες που έχω μέσα μου. Εσείς τι λέτε, θα γίνω καλά; Να το πάρω απόφαση. Λένε, αν παντρευτώ, θα γίνω καλά. Αλλά αφού δε θα μπορώ ν’αγγίξω τον άνθρωπο ; >>\
Β΄περίπτωση Ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής
<< Ποτέ δεν ανησυχούσα πολύ, μέχρι που πήγα στον πόλεμο. Είδαμε τόσα απαίσια πράγματα και τόσους πληγωμένους ανθρώπους που νομίζω ότι όλοι γίναμε λίγο προληπτικοί. Όταν πηγαίναμε σε επικίνδυνες αποστολές, παίρναμε μαζί μας τυχερά αντικείμενα, ενώ ακόμη και οι πιο σκληροτράχηλοι αναστατώνονταν όταν δεν μπορούσαν να βρούν το γούρι τους. Πιστεύω ότι είχαμε τόσο λίγο έλεγχο σ’αυτά που μας συνέβαιναν, ώστε κάναμε αυτά τα απλά πράγματα για να νιώσουμε ότι ελέγχουμεκάπως την κατάσταση . Θυμάμαι ότι τότε άρχισα να αναπτύσσω έντονο ψυχαναγκασμό για ελέγχους ασφάλειας ( κάτι στο οποίο μπορούσα να έχω τον έλεγχο). Έτσι έλεγχα δύο και τρείς φορές τον εξοπλισμό μου για να μη διατρέξω επιπλέον κίνδυνο. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, εγκατάλειψα σταδιακά πολλούς από τους καταναγκαστικούς ελέγχους μου. Και παρότι η γυναίκα μου πάντα σχολίαζε τη σημασία που έδινα στην ασφάλεια, ποτέ δεν είχα κάποιο πρόβλημα. Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι πριν από έξι μήνες. Εκείνη την εποχή είχα πάρει την απόφαση να συνταξιοδοτηθώ μετά από ένα χρόνο και σχεδίαζα διάφορες αλλαγές στη ζωή μου. Γνωρίζοντας ότι μου μένει μόνο ένας χρόνος ακόμη στην εταιρεία, το αφεντικό μου ξαφνικά με προήγαγε σε μια υψηλόβαθμη θέση με πολύ περισσότερες ευθύνες, κυρίως οικονομικής φύσης. Μου είπε ότι θα ήθελε να φύγω με ένα καλό επίδομα και να μου προσφέρει μια ευκαιρία να αποδείξω την αξία μου. Ηταν πολύ ευγενική χειρονομία εκ μέρους του, αλλά με έκανε να νιώσω περισσότερη ψυχολογική πίεση. Παρατήρησα ότι ανησυχούσα όλο και πιο πολύ για την ασφάλεια του γραφείου. Γυρίζοντας στο σπίτ ιαναρωτιόμουν αν κλείδωσα το γραφείο, αν ασφάλισα το χρηματοκιβώτιο, αν είχα βάλει τον συναγερμό κ.λ.π. Πολύ σύντομα άρχισε να έρχεται στο μυαλό μου η εικόνα του χρηματοκιβωτίου της εταιρείας παραβιασμένο εξαιτίας δικής μου αμέλειας και μετά με φανταζόμουν καταντροπιασμένο μπροστά στον άνθρωπο που μου εμπιστεύθυκε αυτές τις αρμοδιότητες. Η ανησυχία μου είχε γίνει πλέον τόσο έντονη που άρχισα να επιστρέφω στο γραφείο, να ελέγξω τον συναγερμό…Μπορούσα να γυρίσω στο γραφείο μέχρι και είκοσι φορές, οπότε άρχισα να επιστρέφω στο σπίτι μου όλο και πιο ργά και όλο πιο αναστατωμένος. Η γυναίκα μου λέει ότι δεν μπορεί να το αντέξει για πολύ ακόμη>>.
ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟ ΣΤΡΕΣ
Α. Το άτομο έχει εκτεθεί σε ένα τραυματικό γεγονός, στο οποίο ήταν παρόντα αμφότερα τα ακόλουθα : 1) το άτομο βίωσε, ήταν μάρτυρας ή βρέθηκε αντιμέτωπο με ένα γεγονός , στο οποίο υπήρξε πραγματικός ή απειλούμενος θάνατος ή σοβαρός τρυματισμός, ή απειλή της σωματικής ακεραιότητας του ίδιου ή άλλων. 2) η απάντηση του ατόμου περιλάμβανε έντονο φόβο, αίσθημα αβοήθητου ή τρόμο.
Β) Το τραυματικό γεγονός επαναβιώνεται επίμονα με έναν ή περισσότερους από τους ακόλουθους τρόπους :
1) επαναλαμβανόμενες και παρείσακτες ενοχλητικές ανακλήσεις του γεγονότος, στις οποίες περιλαμβάνονται εικόνες, σκέψεις ή αντιλήψεις. Σημ. Στα μικρά παιδιά είναι δυνατό να υπάρχουν επαναληπτικά παιχνίδια, στα οποία εκφράζονται θέματα ή πλευρές του τραύματος. 2) επανειλημμένα ενοχλητικά όνειρα του γεγονότος. ΣΗΜ. Στα παιδιά είναι δυνατο να υπάρχουν όνειρα που προκαλούν φόβο χωρίς αναγνωρίσιμο περιεχόμενο.
3) το άτομο ενεργεί ή αισθάνεται σαν να ξανασυμβαίνει το τραυματικό γεγονός ( περιλαμβάνονται μία αίσθηση επαναβίωσης της εμπειρίας, παραισθήσης, ψευδαισθήσεις και αποσυνδετικά επεισόδια επαναβιώσεων (flashback), συμπεριλαμβανομένων και αυτών που συμβαίνουν σε εγρήγορση ή σε κατάσταση τοξόκωσης.
4) έντονη ψυχολογική ενόχληση και 5)σωματική αντίδραση κατά την έκθεση σε εσωτερικές ή εξωτερικές νύξεις που συμβολίζουν ή μοιάζουν με κάποια πλευρά του τραυματικού γεγονότος.
Γ) επίμονη αποφυγή ερεθισμάτων συνδεόμενων με το τραύμα και παράλυση της γενικής απαντητικότητας ( η οποία δεν υπήρχε πριν το τραύμα), όπως φαίνεται από τρία ( ή περισσότερα) από τα ακόλουθα:
1) προσπάθειες να αποφύγει σκέψεις, αισθήματα ή συζητήσεις που συνδέονται με το τραύμα.
2) προσπάθειες να αποφύγει δραστηριότητες, τόπους ή ανθρώπους που προκαλούν ανακλήσεις του τραύματος.
3) ανικανότητα να ανακαλέσει μία σημαντική πλευρά του τραύματος.
4) σαφής μείωση του ενδιαφέροντος ή της συμμετοχής σε σημαντικές δραστηριότητες
5) αίσθημα απομάκρυνσης ή αποξένωσης από τους άλλους.
6) περιορισμένο εύρος του συναισθήματος ( π.χ. αδυναμία του ατόμου να έχει αισθήματα αγάπης).
7) αίσθηση σμίκρυνσης του μέλλοντος ( π.χ. το άτομο δεν προσδοκά ότι θα σταδιοδρομήσει επαγγελματικά, ότι θα παντρευτεί, ότι θα έχει παιδιά ή ότι η ζωή του θα έχει φυσιολογική διάρκεια).
Δ. Επίμονα συμπτώματα αυξημένης διεγερσιμότητας ( τα οποία δεν υπήρχαν πριν το τραύμα), όπως φαίνεται από δύο ή περισσότερα από τα ακόλουθα :
1) δυσκολία επεέλευσης ή διατήρησης του ύπνου
2) ευερεθιστότητα ή εκρήξεις θυμού
3) δυσκολία συγκέντρωσης
4) υπεραγρύπνηση
5) υπερβολική απάντηση στο ξάφνιασμα
Ε. Η διάρκεια της διαταραχής είναι μεγαλύτερη από ένα μήνα. Οξεία : αν η διάρκεια είναι μικρότερη από 3 μήνες. Χρόνια : αν μεγαλύτερη από 3 μήνες,
Με Καθυστερημένη Έναρξη : αν η έναρξη των συμπτωμάτων είναι τουλάχιστον 6 μήνες μετά την παρουσία του στρεσογόνου παράγοντα.
ΣΤ. Η διαταραχή προκαλεί κλινικά σημαντική ενόχληση ή έκπτωση σε σημαντικούς τομείς λειτουργικότητας.
Κλινική περίπτωση : << Μετά το τροχαίο δυστύχημα, άρχισα να έχω όνειρα σχετικά με αυτό. Περίμενα ότι τα όνειρα αυτά θα φύγουν μέσα σε μερικές μέρες, αλλά επέμεναν και ήταν τόσο έντονα που ξυπνούσα πιστεύοντας ότι μόλις είχα ξαναζήσει το ατύχημα. Μιλώντας με άλλους έμαθα ότι αυτό είναι μια συχνή αντίδραση, αλλά τα τρομακτικά όνειρα συνεχίζονταν για εβδομάδες και επηρέαζαν τον ύπνο μου και την ικανότητά μου να δουλέψω την επόμενη ημέρα. Τελικά ο γιατρός μου έδωσε υπνωτικά χάπια για να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση. Παρότι στο εξής είχα λιγότερες ενοχλήσεις από τα όνειρα, δεν μπορούσα να ξαναγυρίσω στη διασταύρωση των δρόμων όπου συνέβη το ατύχημα, ούτε να οδηγήσω ξανά αυτοκίνητο. Νόμιζα ότι γρήγορα θα ξεπερνούσα το φόβο μου για την οδήγηση και για τη συγκεκριμένη διασταύρωση, αλλά έπρεπε ανακάλυψα ότι χειροτέρευα αντί να καλυτερεύω. Εξαρτιώμουν πάραπολύ από από τη γυναίκα μου, η οποία όχι μόνο αναλάμβανε πάντα να οδηγήσει, αλλά έπρεπε να σχεδιάζει τη διαδρομή κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποφεύγουμαι τη συγκεκριμένη διασταύρωση. Όταν πλησιάζαμε στο σημείο του δυστυχήματος, άρχιζα να έχω πολύ έντονες αναμνήσεις, κάτι σαν επαναβίωση της σκηνής του δυστυχήματος. Λόγω της μεγάλης μου αναστάτωσης, η γυναίκα μου έμαθε πολλές εναλλακτικές διαδρομές τις οποίες τώρα χρησιμοποιούμε αποκλειστικά. Δείχνει μεγάλη κατανόηση για το πρόβλημά μου και πραγματικά προσπαθεί να με βοηθήσει. Παρόλο που έχουν περάσει έξι μήνες από το ατύχημα, ακόμη δεν νιώθω καθόλου σίγουρος ότι θα μπορέσω να οδηγήσω ξανά, αν και αυτό θα επηρεάσει τη δουλειά μου >>.
ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΟΞΕΟΣ ΣΤΡΕΣ
Το άτομο έχει εκτεθεί σε ένα τραυματικό γεγονός, στο οποίο ήταν παρόντα
συμπτώματα όπως στην προηγούμενη διαταραχή.
Ζ. Η διαταραχή διαρκεί τουλάχιστον 2 ημέρες και όχι περισσότερο από 4 εβδομάδες μετά το τραυματικό γεγονός.
ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΓΧΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
Α. Υπερβολικό άγχος και ανησυχία (φοβισμένη προσδοκία) που εμφανίζονται τις περισσότερες ημέρες μιας περιόδου τουλάχιστον 6 μηνών, για μία σειρά γεγονότων ή δραστηριοτήτων ( όπως η εργασία και η σχολική επίδοση).
Β. Το άτομο αισθάνεται ότι είναι δύσκολο να ελέγξει την ανησυχία.
Γ. Το άγχος και η ανησυχία συνδέονται με τρία ή περισσότερα από τα ακόλουθα έξι συμπτώματα ( με τουλάχιστον μερικά από αυτά να είναι παρόντα τις περισσότερες ημέρες κατά την διάρκεια των τελευταίων 6 μηνών).
ΣΗΜ. Στα παιδιά απαιτείται μόνο ένα σύμπτωμα.
1) νευρικότητα ή αίσθημα αγωνίας ή τεντωμένα νεύρα
2) εύκολη κόπωση
3) δυσκολία συγκέντρωσης ή αίσθημα ότι το μυαλό αδειάζει
4) ευερεθιστότητα
5) μυική τάση
6) διαταραχή του ύπνου ( δυσκολία επέλευσης ή διατήρησης του ύπνου, ή ανλησυχος, μη ικανοποιητικός ύπνος)
Δ. Το άγχος και η ανησυχία δεν οφείλονται σε άλλη διαταραχή
Κλινική περίπτωση :
<<Τώρα πια ανησυχώ και δεν ηρεμώ ποτέ. Δεν υπάρχει ούτε ένα λεπτό που να μην πονάω κάπου ή να μην έχω ένταση, ενώ σχεδόν συνέχεια σκέφτομαι κάτι που με ανησυχεί. Με κουράζει και με εκνευρίζει τόσο πολύ που δεν μπορω να κοιμηθώ και να δουλέψω, και δεν έχω νιώσει καλά εδώ και μήνες. Φαίνεται ότι αυτό άρχισε να μου συμβαίνει σιγά-σιγά τα τελευταία χρόνια. Οι άλλοι πάντα έλεγαν ότι ήμουν σε υπερδιέγερση, αλλά δεν είχα ποτέ πρόβλημα. Νόμιζα ότι απλώς είχα περισσότερη ενέργεια από τους άλλους, κάτι που χρησιμοποιούσα προς όφελός μου. Αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να είμαι πιο ήρεμη τώρα που τα παιδιά πήγαν στο πανεπιστήμιο, τα οικονομικά μας βελτιώθηκαν και μπορώ να περνάω περισσότερο χρόνο με τον άνδρα μου. Αντίθετα, έγινα ακόμη πιο νευρική. Ίσως να μην έχω αρκετά πράγματα για να ασχοληθώ, δεν ξέρω. Ο γιατρός μου είπε να κάνω γιόγκα και να ξελασκάρω. Δοκίμασα, αλλά μου ήταν αδύνατον και κατέληξα να γίνω ακόμη πιο ευερέθιστη! Τώρα προσπαθώ να να το αντιμετωπίσω απασχολούμενη στο μαγαζί. Ούτε αυτό όμως μου είναι εύκολο, γιατί είμαι τόσο κουρασμένη που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Κάνω ανόητα λάθη, τα οποία με αγχώνουν περισσότερο. Είμαι τόσο απελπισμένη που δεν μπορώ ούτε καν να φανταστώ ότι όλα αυτά κάποτε θα σταματήσουν>>.
ΑΓΧΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ π.χ. φαιοχρωμοκύττωμα.
ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΟΥΣΙΕΣ ΑΓΧΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
Αλκοόλ, Αμφεταμίνη, Εισπνεόμενη ουσία, ηρεμιστικά, κάνναβη, καφεϊνη, κοκαϊνη, φαινυκυκλιδίνη, ψευδαισθησιογόνα κ.λ.π.
ΑΓΧΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΜΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΜΕΝΗ ΑΛΛΙΩΣ
Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει διαταραχές με έντονο άγχος και φοβική αποφυγή, οι οποίες δεν πληρούν τα κριτήρια οποιασδήποτε ειδικής αγχώδους διαταραχής
Αναρτήσεις
27 σχόλια:
Γειά σας,
τυχαία ανακάλυψα στο ίντερνετ το blog σας. Θα ήθελα να σας πω το πρόβλημά μου. Είμαι 25 ετών και από το καλοκαίρι και μετά άρχισαν να μπαίνουν στο μυαλό μου περίεργες ιδέες, οι οποίες μου προκαλούν παθολογικό άγχος σε σημείο που να μη κοιμάμαι τα βράδια...Φοβάμαι συνεχώς μη σκεφτώ τίποτα κακό και για την ψυχική μου υγεία. Οι ιδέες αυτές είναι ψευδοφιλοσοφικού χαρακτήρα, όπως το ότι δεν θα καταφέρω να φέρω στο μυαλό μου εικόνες, δεν θα συγκεντρώνομαι σε ότι μου λένε, φοβάμαι ότι μπορεί να γίνω ομοφιλόφιλος,...Άστοχες σκέψεις τις οποίες δεν θέλω. Έχω να κοιμηθώ καλά 4 μήνες. Όλα αυτά άρχισαν από τότε που πήγα σε μια κηδεία. Κάνω θεραπεία με Xanax. Παίρνω Trittico το βράδυ και τώρα θα αρχίσω και με Dumyrox! Όλα αυτά είχαν σαν συνέπεια να χάσω την εξεταστική μου και όλη την ημέρα να μελαγχολώ. Μου πέφτουν τα μαλλιά κ.λ.π. Έχει πέσει η αυτοπεποίθησή μου...Υπάρχει περίπτωση να χάσω τον ύπνο μου ή να είμαι για πάντα έτσι; Δε με ενδιαφέρει να γίνω πλήρως καλά, απλώς να μπορώ να κοιμάμαι καλά ..γιατί νυστάζω, αλλά λόγω αυτών των σκέψεων δεν μπορώ να ηρεμήσω...Ακολουθώ θεραπεία εδώ και ένα μήνα...Κάθε βοήθεια είναι πολύτιμη!
Ευχαριστώ
Νίκος
Αγαπητέ Νίκο
τα συμπτώματα που μου περιγράφεις αναφέρονται στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, με πιό έντονο το στοιχείο των ιδεοληψιών στην περίπτωσή σου. Η φαρμακευτική αγωγή θα σε βοηθήσει, αλλά θέλει το χρόνο της (30-40 ημέρες) και τη σωστή δοσολογία.
Για τον ύπνο μπορείς να χρησιμοποιήσεις κάποιο υπναγωγό με τη σύμφωνη γνώμη του θεραπευτή σου(π.χ. Stilnox ή και Circadin που δεν κάνει εθισμό και μπορείς να το πάρεις από το φαρμακείο χωρίς ειδική συνταγή). Παράλληλα θα σε βοηθήσει πολύ να κάνεις κάποιου είδους ψυχοθεραπεία. Όσο δύσκολα και να φαίνονται τα πράγματα να ξέρεις ότι δεν κινδυνεύεις σε καμιά περίπτωση να χάσεις τη νοητική σου ισορροπία.
Είμαι στη διάθεσή σου για τυχόν διευκρινίσεις
Με τις καλύτερες ευχές μου
΄Ηθελα επίσης να σας πω ότι συνεχώς υπεραναλύω τον εαυτό μου, τα πάντα χωρίς λόγο. Οι σκέψεις μου δεν είναι πιά υγιείς. Βυθίζομαι σε άστοχες σκέψεις και περπατάω όλη μέρα. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα άλλο. Ενώ υπήρξε ένας μήνας που καθόλου δεν κοιμόμουνα ή κοιμόμουνα και ξύπναγα ζαλισμένος με τρόμο, με έπαιρνε ο ύπνος χωρίς να το καταλάβω.Αρχικά είχα κρίσεις πανικού, μετά ένιωθα όλη τη μέρα άσχημα ακόμα και το βράδυ. Μου ερχόταν να πηδήσω από το μπαλκόνι του σπιτιού μου. Μετά όλα αυτά πέρασαν εκτός από τις σκέψεις. Δεν μπορώ να διατηρήσω τον ύπνο μου και διακόπτεται συνεχώς. Πάντοτε ήμουνα δυνατός άνθρωπος απλά τον τελευταίο χρόνο στεναχωριόμουν εύκολα και από τότε που πήγα σε μια κηδεία άρχισα να νιώθω έτσι. Εκεί αναρωτιόμουν τι είναι η ψυχή μας κλ.π. Θέλω να επιστρ'εψω στην αρχική μου κατάσταση γιατί πιστεύω ότι η ζωή είναι ωραία και είναι άσκοπο να στεναχωριέμαι για ανύπαρκτους λόγους. Επίσης έχω υιοθετήσει κάποιες συμπεριφορές ασφάλειας. Θέλω συνέχεια να με καθησυχάζουν, θέλω να κοιμάται κάποιος μαζί μου.
Η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα πολύ με τη διαδικασία της κηδείας, δεν είχα ξαναπάει ποτέ μου, αλλά πάντα ήμουνα αγχώδης, αλλά όχι για το τι θα σκεφτώ..Με το που βλέπω tv μού'ρχεται η σκέψη ότι δεν θα μπορώ να συγκεντρωθώ κλπ
Τον τελευταίο καιρό άλλαζα τους ψυχιάτρους συνεχώς. Υπάρχει μια σύγχυση στο μυαλό μου. Το μόνο που θέλω να συζητάω είναι το πρόβλημά μου. Όλα είναι σαν φαύλος κύκλος. Νιώθω να έχω γίνει η σκιά του εαυτού μου και βγαίνω με τους φίλους μου έξω με το ζόρι. Τους αποφεύγω όσο το δυνατόν γίνεται....νιώθω κουρασμένος και ταλαιπωρημένος. Αυτό φαίνεται και στο πρόσωπό μου και μου χαλάει τη διάθεση...ελπίζω να αναρρώσω και να γίνω όπως παλιά που μου άρεσε να πηγαίνω με τους φίλους μου και να περνάω καλά,,Οποιαδήποτε άποψή σας μου είναι πολύτιμη.
Ευχαριστώ και πάλι για τη βοήθειά σας.
Νίκος
Καλημέρα αγαπητέ Νίκο,
Καταλαβαίνω απόλυτα την κατάστασή σου. Κάνεις μια τυπική περιγραφή της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, όπως σου έγραψα. Όλα τα συμπτώματά σου είναι κοινά σε εκατομμύρια ανθρώπους που την παρουσιάζουν. Κάνοντας όμως μόνο τη διάγνωση, αυτό δε βοηθάει και πολύ! Συχνά και τα φάρμακα αδυνατούν να ανακουφίσουν το άτομο που υποφέρει. Αυτός είναι και ο λόγος που σου σσνέστησα να κάνεις ψυχοθεραπεία. Πρέπει να ανακαλύψεις τι κρύβεται κάτω από τα συμπτώματα για να μπορέσεις να το ξεπεράσεις. Φυσικά η συνεργασία σου με τον θεραπευτή πρέπει να είναι συχνή και σταθερή, για όσο χρόνο θα χρειαστεί. Με το να συγκεντρώνεις απλά πληροφορίες και να το σκέπτεσαι συνέχεια δεν πρόκειται να βοηθηθείς...Αντίθετα μάλιστα!. Οι διαβεβαιώσεις είναι σταγόνα στον ωκεανό.....Χρειάζεσαι μια σωστή κατεύθυνση που θα αναλάβει να σε οδηγήσει έξω από το αδιέξοδο. Μη κάνεις μόνος σου τον θεραπευτή , γιατί με κάθε σου απεγνωσμένη κίνηση μπλέκεσαι περισσότερο στο δίχτυ των σκέψεων....Σταμάτα να τρέχεις δεξιά και αριστερά. Βρές ένα θεραπευτή (κατά προτίμηση ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή) που μπορεί να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη σου και συνεργάσου με συνέπεια. Τότε η βελτίωση δεν θα αργήσει να έρθει και θα ξαναβρείς τον εαυτό σου. Ακολούθησε τη συμβουλή μου και θα με θυμηθείς.
gia sas kirie giani onomazomai ilias eimai 20 eton kai h krisis panikou provlan sta 19 mou meta apo eksonoxistiko elenxo se kardiologous ipertasiologous kai alla tetia epeidi nomizame oti eixa kardies kai ta sinafi me kourase poli mexri pou irthe enas thios mou kai mou eipa ilia den exeis tpt apolitos paramono krisis panikou ...telos panton pigame se enan filo tis miteras mou psixiatro kai mou edose parosat 20 kai xnax arxika alla me eixane se iperdiegersi kai etsi ta alaksame me lexotanil entaksi ekana therapia me ta farmaka 4 mines eida poli megali alagh alla kirie giani se afto pou thelo na me vohthisete kai na me simvoulepsete einai sto oti entaksi krisi panikou den ksanaepatha alla apo to anxos mou min patho kati kimame me to zori vevea kimame alla tis 12 to mesimeri kai ksipano tis 9 to vradi edo kai 1 mina kai geniika genao fovies apo mesa mou h mitera mou kkai o pateras mou piran tin protovoulia tora na pame se enan psixologo gia na milame kai na m ou vrei to provlima eseis ti lete???????????
Γεια σας. Βρήκα κι εγώ τυχαία το blog σας το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον μια και δίνετε απαντήσεις στα μηνύματα που σας στέλνουν. Το δικό μου πρόβλημα ξκίνησε πριν 2-3 μήνες περίπου και δε γνωρίζω αν έχει να κάνει με την ψυχολογία μου, αν είναι καθαρά σωματικό, ή ψυχοσωματικό. Ξαφνικά (και σε διαφορετικές ώρες τις ημέρας) νιώθω να "φουντώνω", γίνομαι κατακόκκινη, ζεσταίνομαι υπερβολικά με επακόλουθη έντονη εφίδρωση (ακόμα και αν η θερμοκρασία του περιβάλλοντος δεν είναι υψηλή) και κάποιες φορές έχω και ταχυκαρδία. Τις περισσότερες από τις φορές που μου παρουσιάστηκε ήμουν μαζί με άλλα (αρκετά) άτομα, σε έντονα φωτισμένα δωμάτια. Το σχολιάζω αυτό, επειδή το παραπάνω "σύνδρομο" δε μου παρουσιάστηκε καμία φορά που να έτυχε να βρίσκομαι πάλι με πολλά άτομα αλλά σε χαμηλό φωτισμό. Στην αρχή νόμιζα ότι ίσως είχα πρόβλημα με την πίεσή μου. Και πράγματι, κάποιες φορές ήταν κάπως υψηλή σε τέτοια επεισοδια (14 ή 15 με 8,5-9 η διαστολική) αλλά όχι πάντα (σε ανύποπτο χρόνο που τη μετρούσα είχα μέχρι και υπόταση). Να συμπληρώσω ακόμα ότι γενικά είμαι ένα ντροπαλό άτομο με όχι-και-τόσο-υψηλή αυτοπεποίθηση. Είναι καποιο είδος αγοραφοβίας αυτό που έχω και πώς μπορώ να το αντιμετωπίσω; Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Μάρω
Αγαπητή Μάρω,
Οι πληροφορίες που μου δίνεις δεν επαρκούν για να κάνω μια ασφαλή διάγνωση! Δεν γνωρίζω την ηλικία σου, αν έχεις άλλες παθήσεις κλπ
Αν δεν έχεις κάνει γενικές εξετάσεις θα ήταν καλό να το φροντίσεις , ειδικά τη λειτουργία του θυρεοειδούς. Για να αποδώσουμε τα συμπτώματα σε ψυχολογικούς παράγοντες θα χρειαζόντουσαν και άλλες συμπληρωματικές πληροφορίες : οικογενειακή κατάσταση, εργασία, περιβάλλον, ψυχοπιεστικά γεγονότα, ιστορικό κλπ
Το γεγονός ότι είσαι άτομο ντροπαλό άτομο με όχι-και-τόσο-υψηλή αυτοπεποίθηση, είναι ένας επιπρόσθετος παράγοντας που μπορεί να υποδεικνύει ότι ψυχολογικά αίτια πιθανότατα βρίσκονται πίσω από τα συμπτώματα. Η πίεση είναι φυσικό να αυξάνει όταν υπάρχει ένταση.
Συχνά οι κρίσεις πανικού εμφανίζονται χωρίς προφανή αιτία και όταν το άτομο χαλαρώνει (πριν από τον ύπνο). Για τους λόγους που σου ανέφερα θα συνιστούσα να συμβουλευτείς κάποιον ψυχίατρο με ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση, που θα μπορέσει με ασφάλεια να κάνει τη σωστή διάγνωση αλλά και να σε βοηθήσει να το αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά.
Σας ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και τις συμβουλές σας. Σε ό,τι αφορά τις επιπλέον πληροφορίες που αναφέρατε, έχω κάνει αφαίρεση θυρεοειδούς (παίρνω μόνιμα το euthyrox) και κάνω συχνά γενικά check-ups χωρίς να έχω κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας. Είμαι 42 χρόνων, δεν είμαι σε κάποια σχέση, έχω πανεπιστημιακή εκπαίδευση και μόνιμη δουλειά σε αυτό που σπούδασα και που μου αρέσει να κάνω. Εργασιακό και οικογενειακό περιβάλλον άψογα και τα δύο και κανένα ιστορικό ψυχοπίεσης, πλην του άγχους -τον τελευταίο χρόνο- για οικονομικά θέματα. Αν συνεχίσει το πρόβλημα θα επισκεφθώ οπωσδήποτε κάποιον ειδικό, όπως μου προτείνατε, αλλά θα ήταν καλό να ακούσω και μια δεύτερη άποψη. Σας ευχαριστώ και πάλι - Μάρω
Γεια σας,θα ηθελα και εγω να σς πω για αυτα που εχω.ειμαι 35 ετων και ποτε δεν ειχα προβλημα υγειας.ολα αρχισαν με καποιες ζαλαδες στιν δουλεια που ειχα, απο τοτε αρχισα να φοβαμε οτι κατι κακο εχω,τοτε αρχισε το τρεξιμο στους γιατρους.πιγα σε παθολογο,ορθοπεδικο,ορλ,οφθαλμιατρο,νευρολογο,το μονο που βρικαν ηταν ευθιασμος αυχενα.εκνα φυσικοθεραπιεςαλλα οι ζαλαδες εκει.φοβομουν οτι κατι εχω στο κεφαλι και ετσι εκανα μαγνητικη στιν οποια δεν βρικαν κατιεμενα ομως το μυαλο μου ειναι κολιμενο οτι κατι εχω,το σκεφτομαι συνεχεια και διαβαζω πολλα στο ιντερνετ σχεδον συνεχεια.τωρα εκτος απο ζαλη ,ασταθεια,εχω ενα παραξενο σφιξιμο στο κεφαλι πισω και επανο,κομμαρες στα ποδια,το στομαχι μου το νιωθω παραξενα,ο αυχενας ποναει και γενικα νιωθω μια γενικι αδιαθεσια και συνχισι,ολα αυτα οταν βγαινο εξω για ωολτα η δουλειες γυνοντε πιο σοωαρα,αλλα και στο σπιτι πλλες φορες τα ιδια. γενικα πλεον φοβαμαι οτι κατι κακο εχωδεν νιωθω ανετα ουτε με τουσ φιλουσ μου,ουτε με τιν γυναικα μου,βοβαμε οτι και αν κανο οτι δεν θα αντεξο και θα με πιασει παλι.τρεμουλιασμα,κτυποκαρδια και ολα τα υπολοιπα μου εχοθν γινει καθημερινοτιτα.θα ηθελα πολυ να διαβασω τιν αποψη σας..ευχαριστω!!!
Καλησπέρα και απο μένα. Είμαι 25 ετών . Εμένα όλα άρχισαν πριν απο 2 χρόνια . Να ενημερώσω ότι είναι απο μικρή αγχωδης χαρακτήρας . Υπήρξα άβουλο παιδί στα νιάτα μου. Ντρεπομουν να μπω σε λεωφορείο , να πάρω ψωμί , απέφευγα να περνάω απο πολύ κόσμο κλπ . Παρόλα αυτά έκανα προσπάθειες να τα ξεπεράσω όλα και να νίκησω το φόβο μου. Ήμουν ένα κορίτσι που επηρεαζομουν εύκολα απο γνώμες άλλων ειδικά των γονιών μου. Όλα αυτά συσσωρευτηκαν στην ψυχή μου και τα τελευταία 2 χρόνια περνάω ένα μαρτύριο . Όλα ξεκίνησαν ενώ βρισκόμουν στη Πάτρα για καρναβάλι. Ήπια τόσο που κατεληξα σε νοσοκομείο με όρους , έκανα 8 φορές εμετο . Έκτοτε το μυαλό μου έμεινε εκεί. Σταμάτησα να πινω για να μην κάνω εμετο. Δεν ξανά πήγα στο εξοχικό μου όπου ήταν το μέρος που έκανα πρώτη φορά εμετο. Προσεχα τι τρώω για να μην με πειράξει κάτι και κάνω εμετο. Εντός 6 μηνών απο το επεισόδιο και ενώ βρισκόμουν επαρχεια για δουλειά έπαθα κρίση πανικού , πράγμα που συνεχίστηκε για 2 μήνες κάθε μέρα. Κατεληξα να πάθω κατάθλιψη και 1 μισή χρόνο πήρα αντικαταθληπτικα και έκανα ψυχοθεραπεια . Ο φόβος του εμετου δεν έφυγε ποτέ. Πλέον αποφασησα να κοψω τα χάπια και είμαι 2 βδομάδες καθαρή απο φαρμακευτική αγωγή. Έχω όμως αρχίσει να νιώθω ζαλαδες, ναυτια , νεύρα χωρίς λόγω, κλάμα χωρίς λόγο , αϋπνία, πονοκέφαλο, δεν θέλω να κάνω τίποτα . Δυσκολευόμαι να φάω γιατί φοβάμαι μην κάνω εμετο. Ως ποτέ πια θα κουβαλάει αυτή τη φοβία που μου καταστρέφει την καθημερινότητα μου!;!;;;
geia sas!
tuxaia anakalupsa sto internet to sugkekrimeno blog!tha ithela na sas anaferw ki egw to provlima mou!eimai 22 etwn kai anekathen eixa ti fovia tou thanatou..auto isws ofeilete kapws kai sto gegonos oti exw xasei ti mitera mou se ilikia 17 etwn..kapoies fores ta vradia otan pigaina na koimithw trigurizan skepseis sto mualo mou gia ton thanato fovomoun toso polu alla meta de to skeftomoun kai iremousa..tis teleutaies omws meres to pragma ginetai oloena kai xeirotero..apo ekei pou to skeftomoun mono kapoia vradia otan pigaina na koimithw twra to skeftomai katholi ti diarkeia tis imeras kai eimai se asximi psuxologiki katastasi se simeio na min exw oreksi na vgw..gt skeftomai oti tha pethanw..oti tha pethanw nea k nwris kai alla tetoia pou me kanoun na niwthw mera me ti mera oti tpt den exei noima..fovamai polu kai de kserw ti na kanw de kserw ti exw kai pws na to xeiristw olo auto..i voitheia sas pragmatika tha mou htan polutimi..sas euxaristw polu!
Αγαπητή φίλη, Ο φόβος του θανάτου, είναι κοινός στους περισσότερους, αν όχι σε όλους τους ανθρώπους.
Όμως η ηλικία σου και χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα υγείας, δεν δικαιολογείται ένας τόσο έντονος προβληματισμός, γι' αυτό και στην περίπτωσή σου δεν μιλάμε για φόβο, αλλά για φοβία. Με τον όρο Φοβία δηλώνεται ο υπερβολικός φόβος(με επιπτώσεις στη λειτουργικότητα) ενός ατόμου, ο οποίος συνεχίζει να υφίσταται, παρ' όλο που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αληθινός ή άμεσος κίνδυνος.
Στη δική σου περίπτωση η φοβία πυροδοτήθηκε από το θάνατο της μητέρας σου, αλλά μπορεί να έχει διάφορες αιτίες:κληρονομικές, περιβαλλοντικές,ψυχοπαθολογικές κλπ
Συχνά οι φοβίες συνοδεύονται από άγχος και κατάθλιψη που πρέπει να διαγνωστούν και να αντιμετωπιστούν άμεσα. Όπως για τις περισσότερες ψυχικές διαταραχές, υπάρχουν διάφοροι τρόποι προσέγγισης και καταπολέμησης των ειδικών φοβιών οι οποίοι μπορούν να χωριστούν σε δύο κυρίως κατηγορίες, αυτές της ψυχοθεραπείας και της ψυχοφαρμακολογίας. Φυσικά η κάθε μέθοδος έχει τους δικούς της στόχους και συνήθως ένας συνδυασμός των δύο έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Από άποψη ψυχοθεραπειών η συμπεριφορική και η γνωστικο-συμπεριφορική θεραπεία έχουν τα καλύτερα και ταχύτερα αποτελέσματα στο θέμα των φοβιών. Μία φοβική αντίδραση μπορεί να αναλυθεί και να αντιμετωπιστεί και μέσω ψυχοδυναμικών τεχνικών και ψυχανάλυσης. Μπορεί η αιτία της φοβικής αντίδρασης να κρύβεται σε κάποιο τραυματικό γεγονός του παρελθόντος ή ακόμη και υπαρξιακά θέματα και τις ενδόμυχες σκέψεις και συμπλέγματα που έχουν αναπτυχθεί επί της βάσεώς τους. Σκοπός της θεραπείας σε αυτή την περίπτωση είναι αρχικά να εντοπιστεί αυτό το γεγονός ή τα υπαρξιακά ζητήματα, να αναλυθούν τα συναισθήματα και οι σκέψεις που έχουν αναπτυχθεί γύρω από αυτά και στη συνέχεια να δοθεί η κατάλληλη στήριξη και καθοδήγηση ώστε να αλλάξει ο τρόπος σκέψης και τα συναισθήματα έναντι των φοβικών ερεθισμάτων, επί της λύσεως των προαναφερθέντων προβλημάτων. Σε κάθε περίπτωση η ειδική βοήθεια είναι απαραίτητη. Καλή επιτυχία!
Καλησπερα σας,το ονομα μου ειναι Αννα και ειμαι 15 ετων.Τον τελευταιο καιρο εχω φοβιες με το θανατο.Πριν 1 μηνα την ωρα του μαθηματος επαθα κριση πανικου.Ενιωσα μια ζαλαδα και μετα ενα μουδιασμα στα χερια.Στη συνεχεια δεν μπορουσα να παρω ανασα και και χτυπουσε δυνατα η καρδια μου.Νομιζα οτι θα πεθανω και οτι ηταν ολοι εκει και κανενας δεν μπορουσε να με βοηθησει.Ενιωσα οτι θα πεθαινα και μια πικρη γευση στο λαιμο μου..Μετα απο εκεινη τη στιγμη το σκεφτομαι καθημερινα οτι θα πεθανω και αυτο με τρομαζει.Ετσι πως καθομαι νομιζω οτι ζαλιζομαι και οτι ξαφνικα θα πεσω κατω..Αλλα δεν ισχυει αυτο.Δε μπορω να το βγαλω απο το μυαλο μου..Καθε μερα ευχομαι να μου περασει και δεν μπορω..Ειμαι πολυ απαισιοδοξη και αυτο ισως να παιζει ρολο.Θελω να σταματησω να το σκεφτομαι..Μπορειται να μου προτεινετε μια λυση..??
Καλησπέρα..ονομάζομαι Μαρία και ανακάλυψα τυχαία το μπλογκ σας. Διάβασα αυτό που έγραψε η Αννούλα (15 ετών) και θέλω απλά να τη δώσω ένα μήνυμα. Επειδή έχω ταλαιπωρηθεί από κρίσεις πανικού με αγοραφοβία και το ξεπέρασα θέλω να στείλω ένα αισιόδοξο μήνυμα...τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο! Ακόμη και ο φόβος του θανάτου, που έχει ενεργοποιηθεί μπορεί να γίνει διαχειρίσιμος!! Μην φοβάστε για τίποτα...λύσεις υπάρχουν και δεν εννοώ τις εύκολες (όπως ηρεμιστικά- είναι εθιστικά). Όσον αφορά στις κρίσεις πανικού, υπάρχουν διάφορες τεχνικές τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιεί κάποιος και να ηρεμεί...μπορούμε λοιπόν είτε να απευθυνθούμε σε έναν καλό ειδικό, είτε να πάρουμε ένα βιβλίο αυτοβοήθειας ή συνδυαστικά να κάνουμε και τα 2. Για μένα ιδανική λύση αποδείχθηκε η 2η...προσπαθήστε για τον εαυτό σας και δείξτε του ότι τον αγαπάτε!!
Φιλικά
Μαρία
Καλημέρα σας, είδα τυχαία το blog σας συγχαρητηρια. Εδω και χρόνια πάσχω απο κατάθλιψη κατά περιόδους. Κάνω αγωγη κι ειμαι καλά. Τη τελευταια φορά δε μπορώ να πω ότι ειμαι καλα το πρωινο ξύπνημα στις4-5 τα ξημερώματα επιμένει ως αποτέλεσμα να ειμαι χάλια όλη μέρα και να φοβάμαι μήπως η κατάσταση γίνει χρόνια και δε το ξεπεράσω κι αυτή τη φορά. Ειμαι πάλι υπο αγωγή εδω και 2μιση μήνες
Αγαπητή φίλη ή φίλε,
πολλές φορές η κατάθλιψη έχει κληρονομική προδιάθεση και συνεπώς είναι μια χρόνια νόσος που πρέπει να αντιμετωπίζεται σε μόνιμη βάση με φαρμακευτική προφύλαξη, αν δεν θέλουμε να πέφτουμε συνεχώς σε νέα επεισόδια. Ο χρόνος της προφύλαξης για πρώτο επεισόδιο (χωρίς προηγούμενο ιστορικό) κυμαίνεται από έξι μήνες έως ένα χρόνο. Αν μετά τη διακοπή της θεραπείας υπάρξει και νέο επεισόδιο τότε η θεραπεία πρέπει να συνεχιστεί για τρία τουλάχιστον χρόνια. Αν παρουσιαστεί και τρίτο επεισόδιο τότε η θεραπεία θα πρέπει να είναι αορίστου χρόνου. Δυστυχώς τα σημερινά φάρμακα δεν ξεριζώνουν την βιοχημική αιτία αλλά απλά αποκαθιστούν την ισορροπία μόνο όσο χρόνο τα χρησιμοποιούμε. Πολύ συχνά χρειάζεται αλλαγή στη δοσολογία ή ακόμη και στα χρησιμοποιούμενα φάρμακα για να εξακολουθήσουμε να είμαστε καλά. Για το λόγο αυτό συνιστάται μια σταθερή και συχνή συνεργασία με κάποιον ειδικό ψυχίατρο.
Τις καλύτερες ευχές μου !
καλημερα!τυχαια ανακαλυψα κ εγω το blog.ειμαι 26 ετων και το προβλημα μου ειναι το εξης πριν απο δυο μηνες ξυπνησα αποτομα στον υπνο μ επδ μουδιασαν πολυ τα χερια μου. απο εκεινη την ημερα μου μπηκε στο μυαλο οτι εχω κατι πλ σοβαρο. το ενα συμπτωμα ακολουθουσε το αλλο. μουδιασματα στα χερια βαρος στο κεφαλι εντερικες διαταραχες πονος στα ποδια. εκανα ολες τις εξετασεις κ πηγα σε ολους τους γιατρους. αποτελεσμα μ ειπαν ολοι οτι ειναι ψυχοσωματικα. τα περισσοτερα απο αυτα τα συμπτωματα με το που απεκλεια μια σοβαρη ασθενεια υποχωρουσαν τν επομενη μερα. τωρα ειμαι σχεδον πεπεισμενη οτι δεν ειναι παθολογικο το ζητημα. το προβλημα ειναι οτι δεν κοιμαμαι καθολου. εχω δυο μηνες να κοιμηθω. κοιμαμαι το πολυ 2 ωρες και τον τελευταιο μηνα τις περισσοτερες μερες δεν κοιμαμαι ουτε δευτερολεπτο μεσα στη μερα. εχω αρχισει να φοβαμαι οτι θα παθω κατι κ απο την αυπνια. πηρα καποια φαρμακα π μ δωσαν αλλα επειδη τα δοκιμαζα μια δυο μερες κ δεν καναν δουλεια οσον αφορα στον υπνο, τα αλλαζα. εχω δοκιμασει διαφορα απο τα πιο ελαφρια οπως βαλλεριανες εως κ βαρια trittico xanax atarax και τπτ. υπαρχει περιπτωση να χει δημιουργηθει μονιμο θεμα στον υπνο μ και να μην ξανακοιμηθω??εχετε κατι να προτεινετε???σας ευχαριστω!!
Είκοσι εξάχρονη φίλη,
Αποκλείεται να έχει δημιουργηθεί μόνιμο θέμα στον ύπνο αλλά αν δεν κάνεις τα δέοντα μπορεί να τραβήξει σε μάκρος... Κατά τη γνώμη μου θα ήταν καλό να κάνεις μια ψυχοθεραπεία. Το γεγονός του μουδιάσματος που αναφέρεις ήταν νομίζω απλά η αφορμή για να εκδηλωθεί ένα υπόγειο άγχος που σαφώς έχει συγκεκριμένες πηγές προέλευσης. Αυτές μπορούν να αναζητηθούν στα παρελθόντα βιώματά σου, στην προσωπικότητά σου και στις παρούσες συνθήκες της ζωής σου. Συχνά οι διαταραχές στον ύπνο είναι ένα από τα συμπτώματα της αγχώδους κατάθλιψης, η οποία χρειάζεται ειδική θεραπεία. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι καλό να αποτανθείς σε κάποιον ειδικό (κατά προτίμηση ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή) για να εκτιμήσει την κατάστασή σου και να σου προτείνει την κατάλληλη αντιμετώπιση.
Τις καλύτερες ευχές μου!
Καλησπέρα! Συγχαρητήρια για το έργο που επιτελείτε. Είμαι μητέρα ενός 28 αγοριού. Από τα 18 του, σιγά σιγά κλείστηκε στο σπιτι όλη μέρα, βγαίνει μονο τη νύχτα και έχω καταλάβει ότι κάνει καθημερινή χρήση αλκοόλ. Φυσικά δεν εργάζεται. Μας λέει ότι δεν μπορεί τον ήλιο και τον κόσμο. Προσπαθώ να τον πλησιάσω και να τον πείσω να πάμε ή να πάει σε ψυχολόγο αλλά δεν θέλει. Είχε σχέση με ένα υπέροχο κορίτσι, είχα μάθει από φίλο του αλλά κάτω από αυτές τις συνθήκες τον άφησε. Ο πατέρας του, εγώ και η αδερφή του που τον αγαπάμε πολυ, είμαστε πολύ στεναχωριμένοι. Σας παρακαλώ συμβουλέψτε με πως να τον βοηθήσω. Η βοήθεια σας θα είναι πολύτιμη για εμένα. Ευχαριστώ θερμά! Ευαγγελία
Αγαπητή Ευαγγελία,
κατ' αρχάς θα πρέπει να τον πλησιάσετε όλη η οικογένεια και να του δείξετε το ενδιαφέρον και την αγάπη σας. Αν με κάποιο μέλος της οικογένειας έχει μεγαλύτερη άνεση, ίσως με εσάς ή την την αδερφή του, ας προσπαθήσει να τον κάνει να ανοιχτεί και να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Το κακό είναι ότι έχει περάσει ήδη μια δεκαετία από την απόσυρσή του. Πίσω από αυτή την συμπεριφορά μπορεί να κρύβεται κάποια ψυχοπαθολογία, αλλά τα στοιχεία που μου γράφεται είναι ανεπαρκή για να μπορέσω να βγάλω διάγνωση. Ίσως θα ήταν πολύ χρήσιμο να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό ψυχίατρο και να του διηγηθείτε τα πάντα που αφορούν το γιό σας. Έτσι θα ήταν δυνατόν να υπάρξει μεγαλύτερη κατανόηση της κατάστασής του και στη συνέχεια να σας δοθούν πιο συγκεκριμένες οδηγίες του πως μπορείτε να κινηθείτε για να τον βοηθήσετε.
Σας εύχομαι τα καλύτερα
Γιάννης Αυγουστάτος
Ανέφερα το περιεχόμενο της επιστολής σου στα μέλη μιας ομάδας αλληλοβοήθειας, που συντονίζω και και σου μεταφέρω μερικές σκέψεις που έκαναν. Ελπίζω να σου φανούν χρήσιμες
Πρώτη :
Αγαπητή Ευαγγελία, δεν είμαι ειδικός και σε καμία περίπτωση δεν θα προσπαθήσω να σε συμβουλέψω...Μπορώ όμως να σου μιλήσω για τα δικά μου βιώματα που είναι λίγο πολύ κοντά στα δικά σου..
Μπορώ αυτή τη στιγμή να νιώσω την στενοχώρια, την αγωνία, την απελπισία τον φόβο αν θες. Μπορώ να αισθανθώ πόσο ανίσχυρη νιώθεις στο να βοηθήσεις ένα πλάσμα που λατρεύεις να ζήσει μια φυσιολογική ζωή..
Μπορώ ακόμη να νιώσω το πόσο τρομακτικά δύσκολο είναι να αποδεχθείς ότι υπάρχει πρόβλημα...ή ότι μπορεί να έχεις μερίδιο ευθύνης σ αυτό...ή ότι πρέπει να δράσεις...ν αλλάξεις...να πονέσεις..να μάθεις...
Έβλεπα την κόρη μου να κλείνεται απ τα 17 της μέσα στο δωμάτιό της να φοράει μαύρα γυαλιά, να φοβάται τον ήλιο...να φοράει μαύρα ρούχα..να αδειάζουν τα μπουκάλια στο σπίτι απ τα ποτά που υπήρχαν..
Το ένστικτο της μάνας είχε σημάνει συναγερμό, το μυαλό μου όμως δεν ήθελε με τίποτα να παραδεχθεί το πρόβλημα..
Δεν ήταν μόνο αλκοόλ...ήταν αλκοόλ με χάπια και εισπνεόμενη ηρωίνη..
Η ίδια αργότερα μου είπε ότι δεν άντεχε το φως γιατί με τη χρήση των ουσιών διαστέλλονται οι κόρες των ματιών και γίνονται ευαίσθητες...ή γίνεται φανερή η "χρήση"..οπότε τα μαύρα γυαλιά προστατεύουν..
Όταν αναγκάστηκα κάποια στιγμή να αποδεχθώ το γεγονός...το πιο δύσκολο κομμάτι της ιστορίας...έχασα τον κόσμο...τον παλιό..και βρήκα έναν καινούριο..
Δεν ήταν εύκολο. Είχε πόνο, δάκρυα, ξέσκισμα ψυχής...
Σήμερα που μιλάμε έχουν περάσει και 8 χρόνια από την ώρα που η κόρη μου καθάρισε από τις ουσίες..
Σήμερα εκείνη είναι μια τριαντάχρονη γυναίκα που αναζητάει το Φως σε όλες του τις εκφάνσεις και γω ένας άνθρωπος που δεν έχει καμιά σχέση μ εκείνον τότε..
Πέρασα μέσα από έναν τυφώνα που αν με ρωτήσεις τώρα παρόλο τον πόνο, άφησε μόνο δώρα...σε όλους τους εμπλεκόμενους.
Ανακαλύψεις και συνειδητοποιήσεις μιας άλλης πραγματικότητας, άλλων αξιών, άλλων προτεραιοτήτων..
Σου τα γράφω αυτά για να σου δείξω πως μέσα στο σκοτάδι που βλέπεις τώρα...κάπου υπάρχει ένα φως..
Θα τολμήσω να ρωτήσω κάτι και το κάνω με αγάπη και χωρίς καμία κριτική διάθεση ειλικρινά...Διάβασα ότι αυτή η κατάσταση ήδη υπάρχει για δέκα ολόκληρα χρόνια..Δεν είναι αρκετά μεγάλο αυτό το διάστημα για ένα τέτοιο πρόβλημα..? Γιατί δυο γονείς που σίγουρα αγαπούν το παιδί τους δεν έχουν κάνει κάτι μέχρι τώρα..? Ένα παιδί που δεν εργάζεται που βρίσκει τα χρήματα να "πίνει"..?
Καμιά φορά, εμείς οι γονείς ίσως αγαπάμε με λάθος τρόπο...
Αυτές οι ιστορίες με έμαθαν μιά άλλη αγάπη...τη "σκληρή"
Όπως και να χουν τα πράγματα, ο κάθε άνθρωπος και η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική...και οι πλέον κατάλληλοι να βοηθήσουν είναι οι ειδικοί θεραπευτές.
Εγώ απλά προσπάθησα να σε κάνω να νιώσεις πως δεν είσαι ούτε η μοναδική που τα περνάς...και σε καμία περίπτωση δεν είσαι μόνη..
Επίσης έχω να σου πω με σιγουριά, πως όταν όλα αυτά θα έχουν περάσει και κάνεις αποτίμηση...μόνο δώρα θα βλέπεις.
Όλα θα πάνε καλά....!
Φανή
Δεύτερη :
Καλημέρα Ευαγγελία,
Δεν έχω παρόμοια άμεση εμπειρία στο οικογενειακό μου περιβάλλον με κατάχρηση ουσιών και εξαρτήσεων. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου όμως αναμνήσεις που αναδύθηκαν διαβάζοντας την επιστολή σου.
Θυμήθηκα, λίγες μέρες μετά την αποφοίτησή μου από το Πολυτεχνείο, τη μητέρα μου να μου ξεκαθαρίζει ότι άμεσα θα έπρεπε να βρω δουλειά και να αναλάβω την ευθύνη του βιοπορισμού μου. Και αυτό έκανα. Ένα χρόνο μετά κι ενώ έκανα δυο και τρεις δουλειές ταυτόχρονα –άσχετες και κάπως σχετικές με το αντικείμενο των σπουδών μου- νοίκιασα το δικό μου σπίτι, χωρίς τις ευλογίες των γονιών μου και παίρνοντας μαζί μου μόνο τα ρούχα μου και τα προσωπικά μου αντικείμενα, φροντίζοντας να διατηρήσω σχέση μαζί τους. Εκείνη την εποχή ένιωθα ότι η μητέρα μου φέρθηκε πολύ σκληρά και ότι με «πέταξε στα βαθιά χωρίς να ξέρω καλό κολύμπι». Αργότερα κατάλαβα ότι μου έκανε από τα μεγαλύτερα «δώρα» που μπορούσα να έχω από τη ζωή, δεδομένου ότι είχα μεγαλώσει μάλλον υπερπροστατευτικά. Από την άλλη όμως συνειδητοποίησα και τί ήταν αυτό που με πίκρανε τότε βαθύτερα: δεν με ρώτησε ούτε άφησε περιθώριο –έτσι το ένιωσα- να συζητήσω μαζί της τα όνειρά μου για τη ζωή που θα διαφέντευα πλέον μόνη μου.
Αν υποθέσουμε ότι σε κάθε οικογένεια κάποιος επιφορτίζεται με το ρόλο του «μαύρου πρόβατου», στην πατρική μου οικογένεια ήμουν εγώ. Οι επιλογές μου κρίνονταν πολύ συχνά ως προβληματικές και κάποιες φορές ως αυτοκαταστροφικές (όχι άδικα). Αυτό πάντως που σίγουρα είχα ανάγκη από τους γονείς μου – τους δυο ανθρώπους που πίστευα ότι με ήξεραν καλύτερα από τον καθένα και από τον εαυτό μου τον ίδιο- ήταν να αποδεχτούν το γεγονός ότι προσπαθούσα αυτόνομα να επιλέγω, να αποδεχτούν ότι μπορώ να δοκιμάζω ακόμα και «λάθος» επιλογές και να είναι διατεθειμένοι και ανοιχτοί να ακούσουν την απογοήτευσή μου, τη στενοχώρια μου για τις «αποτυχίες» μου, να συζητήσουν μαζί μου τους τρόπους να αντιμετωπίσω και να ξεπεράσω τις δυσκολίες μου, χωρίς να επιμένουν στις δικές τους λύσεις και χωρίς να εμμένουν στην απόφανσή τους για «προβληματική» συμπεριφορά.
Γνωρίζω σήμερα από εμπειρία ότι η δοκιμασία για ένα μέλος μιας οικογένειας είναι δοκιμασία και για τους υπόλοιπους. Αλλά το πιο σημαντικό τελικά είναι ότι αποτελεί ευκαιρία για επαναπροσδιορισθούν όλες οι διαπροσωπικές σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Είναι ευκαιρία για τον καθένα να πάρει μια μικρή απόσταση και να προσπαθήσει να δει καθαρά τη μορφή και το περιεχόμενο της σχέσης του με κάθε ένα άλλο μέλος.
Απαιτείται δουλειά, χρόνος, επιμονή, αφοσίωση, γενναιότητα και κουράγιο.
Εμείς πάντως τα καταφέραμε.
Στο εύχομαι ολόψυχα"
Σοφία
Τρίτη :
Καλησπέρα Ευαγγελία.
Βιώνω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με εσένα, απλά εγω είμαι η αδερφή και οχι η μητέρα.
Ο μικρός αδερφός μου 26 χρονών θεωρητικά τα έχει όλα. Είναι νέος, πολύ όμορφος, με δουλεία (δουλεύει με τον αδερφό μου στη δουλειά που άφησε ο πατέρας μας), εχει αυτοκίνητο, κοπέλα, κλπ. Ο αδερφός μου εδω και κάποια χρόνια πίνει. Πίνει κάθε μερα, πίνει μόνος του στο σπίτι και αποκοιμιέται, πίνει στη δουλειά, πίνει συνέχεια.
Δεν έχω βρεί τη λύση για το πως να τον βοηθήσω. Το έχω πιέσει πολλές φορές να πάμε σε ειδικό, σε ψυχολόγους. Εχω πάει εγω σε ομάδα με συγγενείς των ΑΑ, μήπως μάθω τον τρόπο για να τον βοηθήσω.
Αυτο που κατάλαβα είναι οτι κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιον που δεν θέλει να βοηθηθεί. Δυστηχώς μόνο αυτός μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του.
Ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο νιώθω οτι θα μπορέσω να τον βοηθήσω είναι με το να μένω σταθερή όσο γίνεται απέναντι στο πρόβλημα, χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις. Σίγουρη για αυτα που του λέω, χωρίς να τον κατακρίνω συνεχώς, αλλά και χωρίς να κάνω οτι δεν βλέπω το πρόβλημα. Νιώθω οτι ο αδερφός μου θέλει απο μενα σιγουριά και χαρά και δεν μπορώ πάντα να του τα δώσω.
Ο πόνος είναι αφόρητος το ξέρω, πολλές φορές δεν αντέχω να τον αντιμετωπίσω , αλλά πρέπει. Είναι σαν ενα πρόβλημα που πρέπει να το κοιτάξεις στα μάτια, χωρίς να το φοβάσαι. Όταν τον κοιτάξεις στα μάτια μόνο θα τον νικήσεις.
Θέλω να σου επίσης, να μην παίρνεις την ευθύνη επάνω σου. Οι γονείς μου δεν ήταν λιγότερο καλοί με τον μικρό μου αδερφό..
Συγνώμη για το δασκαλίστικο ύφος, αλλά είναι γιατί τα λέω και στον εαυτό μου.
Μέσα σε όλα αυτά είμαι απόλυτα σίγουρη οτι ο αδερφός μου θα καταλάβει κάποια στιγμή τι κάνει και θα ξαναγυρίσει.
Άννα
καλησπερα σας. θα ηθελα και εγω την συμβουλη σας αν ειναι ευκολο σας παρακαλω. Εδω και κατι μηνες βρισκομαι στο εξωτερικο για εργασια. Παλευω με τις κρισεις πανικου και την καταθληψη 3 χρονια τωρα. Μετα απο τοσες θεραπειες και τοσο καιρο θα επρεπε να ειχα "συμβιβαστει" με το προβλημα μου. καποια στιγμη νομιζα οτι το καταφερα αλλα εδω και 2-3 μηνες σε καθημερινη βαση ζω ενα εφιαλτη που δεν εχει τελος. Καθε μερα..καθε πρωι..καθε βραδυ.. ταση για εμετο,ζαλαδες,δυσπνια,κομπο στο λαιμο,υπερβολικη ξαφνικη κοπωση,αδυναμια,πονοκεφαλοι,δεν μπορω να ελεξω τις σκεψεις μου,τα αισθηματα μου,την ομιλια μου,δεν μπορω να συντονιστω σε μια κουβεντα σε μια παρεα..αυτα ειναι μερικα απο τα συμπτωματα που ζω καθε μερα ολη μερα!!!!! δεν μιλαμε για μια κριση πανικου που ερχεται και φευγει το πολυ σε μια ωρα..μιλαμε για μια συνεχη αισθηση οτι ειμαι αρρωστη και δεν ειμαι καλα απο την ωρα που θα ξυπνησω. η κατασταση στην δουλεια εχει γινει τραγικη με το ζορι παλευω να βγει το ωραριο. περνω ζαναξ καθημερινα εδω και 2μιση χρονια μεχρι 1μιλιγραμ τη μερα αλλα καμια φορα βοηθαει καμια φορα ειναι σαν να τα κανει χειροτερα. κανω ψυχοθεραπεια συγχρονος αλλα νιωθω οτι ειμαι ανιατη περιπτωση. δεν εχω συναντησει αλλον να ζει επι καθημερινης βασης ενα τετοιο εφιαλτη.να αναγκαζομαι να δοθλευω κατω απο μια τετοια αισθηση που δεν μπορω να αποβαλω με τιποτα.εχω κουραστει τοσο πολυ οσο δεν φανταζεστε. πολλεσ φορεσ ευχομαι να ειχα κατι παθολογικο και να παιθενα να γλυτωνα απο το να ζω αυτο το μαρτυριο και η αιτια απλα οπως μου λενε να ειναι το μυαλο μου. ειναι τραγικο. η καριερα μου κυνδινευει, το μελλον μου κυνδινευει, η προσωπικη μου ζωη δεν υπαρχει πια.. τι στο καλο συμβαινει αντι να πηγενω καλυτερα να χειροτερευω. μια οι απροσμενες κρισεις πανικου που μπορουν να κρατησουν και 4 ωρες(!) και μια αυτη η συνεχη αισθηση οτι δεν ειμαι καλα. μηπως εχουν αρχισει τα ζαναξ και με χαλανε? υπαρχει περιπτωση μετα απο καποιο καιρο τα ζαναξ αντι να κανουν καλο να τα κανουν χειροτερα? μηπως να δοκιμαζα καποιο αλλο αγχολυτικο? οπως βαλιουμ οπως διαβαζω στο ιντερνετ? τι να κανω δεν ξερω πια ειμαι σε απογνωση . σας ευχαριστω για τον χρονο σας...
Καλησπέρα!Εδω και δυο βδομαδες, δεν μπορω να κοιμηθω καθολου τα βραδια,μεχρι που ξημερωνει και κοιμαμαι με μεγαλη δυσκολια τελικα. Κατα την διαρκεια της μερας αισθανομαι μεγαλη μελαγχολια,ατονια και νευρα σε ακραιο βαθμο.Ξεσπαω στους παντες και με το παραμικρο.Ειδικα χθες το βραδυ ειχα κοκκινησει, ετρεμα απο νευρα κ ενιωθα οτι θα εκραγω...μετα εβαλα τα κλαματα.και ολα χωρις λογο. Με εχει κουρασει αυτη η κατασταση,ειδικα το θεμα του υπνου..Τι να κανω;Γενικα σαν ανθρωπος ειμαι πολυ κυκλοθυμικος, αλλα πρωτη φορα που δεν αισθανομαι καλα σε ΟΛΗ την διαρκεια της μερας...Ευχαριστω.....
Καλημέρα Nighthawks,
Είναι προφανές από την περιγραφή σου ότι παρουσιάζει αγχώδη καταθλιπτική συμπτωματολογία. Το βραδινό επεισόδιο έχει τα χαρακτηριστικά μιας κρίσης πανικού. Είναι απαραίτητο να αποτανθείς σε κάποιον ειδικό για θεραπεία που μπορεί να συμπεριλαμβάνει τόσο φαρμακοθεραπεία όσο και ψυχοθεραπεία. Ο ειδικός, αφού πάρει ένα καλό ιστορικό, θα αποφασίσει για την ενδεδειγμένη θεραπεία. Εύχομαι να βρεις σύντομα ανακούφιση.
Καλημέρα Indy,
καταρχάς μην απελπίζεσαι. Το γεγονός ότι δεν έχεις βρει μέχρι σήμερα ανακούφιση δεν είναι καταδικαστικό για το μέλλον. Μπορεί τα συμπτώματά σου να είναι συχνά και να μην έχουν ανταποκριθεί ακόμη στη θεραπεία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ανίατα!Τα αγχολυτικά , όπως το Xanax που χρησιμοποιείς είναι χρήσιμα για βραχεία χρήση και δεν βοηθάνε σε συνεχή και μακροχρόνια. Αντίθετα μάλιστα,δημιουργούν επί πρόσθετα προβλήματα. Δεν αναφέρεις τίποτα για αντικαταθλιπτικά φάρμακα τα οποία είναι και τα πιο ενδεδειγμένα στην περίπτωσή σου. Στις ανθεκτικές καταθλίψεις υπάρχουν συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές ενεργειών : αύξηση της δόσης του αντικαταθλιπτικού, πρόσθεση νέου με διαφορετικό μηχανισμό δράσης, ενίσχυση του αποτελέσματος με φάρμακα άλλης κατηγορίας , αντικατάσταση του πρώτου, κλπ.
Η θεραπεία πρέπει να ρυθμίζεται μέχρι να επιτευχθεί η πλήρης ίαση.Σχετικά με τις ψυχοθεραπείες μπορεί να αναζητήσεις αυτή που θα σε βοηθήσει καλύτερα. Δεν λειτουργούν όλες οι ψυχοθεραπείες σε όλες τις περιπτώσεις και συχνά δεν δεν μας ταιριάζουν όλοι οι ψυχοθεραπευτές της ίδιας κατεύθυνσης...
Άλλαξε λοιπόν αγωγή και πιθανόν θεραπευτή μέχρι να βρεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Υ.Γ1. Συχνά η μη ανταπόκριση οφείλεται και σε λανθασμένη διάγνωση. Π.χ. μια διπολική συναισθηματική διαταραχή θέλει διαφορετική θεραπεία από μια απλή κατάθλιψη.
Υ.Γ.2. Αν επιμένει ο αυτοκτονικός ιδεασμός θα πρέπει να εξετάσεις την περίπτωση να νοσηλευτείς σε μια ψυχιατρική κλινική όπου θα γίνει μια πιο συστηματική θεραπεία.
Με τις καλύτερες ευχές μου.
Δημοσίευση σχολίου