Καλωσόρισμα

Αυτός ο τόπος προσφέρει πλούσια επιστημονική ενημέρωση πάνω σε θέματα ψυχικής υγείας και όχι μόνο! Θα βρείτε άρθρα που αφορούν την ψυχιατρική, την ψυχολογία, την αυτογνωσία και την αυτοανάπτυξη.
Επιπλέον θα διαβάσετε αποσπάσματα από αληθινές ανθρώπινες ιστορίες, που περιγράφουν γλαφυρά το ταξίδι της ψυχής μέσα από τον πόνο και το σκοτάδι προς το φως και τη γαλήνη. Τέλος δίνει τη δυνατότητα επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων πάνω σε συναφή θέματα. Εύχομαι η περιήγησή σας να είναι χρήσιμη και ενδιαφέρουσα. Δεκτές παρατηρήσεις, ερωτήσεις και προτάσεις.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Oι πληροφορίες που παρέχονται έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη γνωμάτευση και τη θεραπεία του ειδικού!

Τι είναι η Ψυχοσύνθεση


Η Ψυχοσύνθεση είναι μια ψυχολογική θεωρία και πρακτική, που αναπτύχθηκε από την ψυχανάλυση και εξελίχθηκε στην Ανθρωπιστική-Υπαρξιακή ψυχολογία και ακολούθως στην Υπερπροσωπική ψυχολογία. Εμπνευστής της ο Ιταλός ψυχίατρος Roberto Assagioli (1888-1974). Φίλος του C.G. Jung και μέλος της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, ο Assagioli απομακρίνθηκε σταδιακά από τη φροϋδική σκέψη, που θεωρούσε δύσκαμπτη και περιορισμένη, σε σχέση με την ευρύτητα και πολυπλοκότητα του ανθρώπινου ψυχισμού.
Κεντρική και προτότυπη θέση της Ψυχοσύνθεσης είναι ότι την αναλυτική φάση της ψυχοθεραπείας πρέπει να ακολουθεί μιά συνθετική, που να στοχεύει στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας και την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού.

11/5/08

TA AITIA THΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ



Θεωρίες για την αιτιολογία της κατάθλιψης υπάρχουν από την αρχαιότητα. Για παράδειγμα ο Ιπποκράτης απέδιδε την κατάθλιψη σε βιολογικές μεταβολές. Τα τελευταία χρόνια για την ανίχνευση των αιτίων της κατάθλιψης δίνεται έμφαση στους βιολογικούς/εγκεφαλικούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στην κατάθλιψη. Έτσι, δεν υπάρχει ένα μοναδικό αίτιο. Έρευνες ετών έχουν επισημάνει μερικούς παράγοντες που φαίνεται ότι συμβάλλουν σε διαφορετικό κάθε φορά βαθμό στην εμφάνιση της κατάθλιψης.
Πάντως οι διάφορες ερμηνείες για την αιτιοπαθογένεια της κατάθλιψης είτε είναι καθαρά βιολογικές είτε είναι καθαρά ψυχοκοινωνικές, χωρίς να αναιρεί η μία την άλλη. Πολύ πιθανόν μάλιστα να συνυπάρχουν. Γενικά η κατάθλιψη φαίνεται να είναι νόσος της εγκεφαλικής λειτουργίας που σχετίζεται με διαταραχές νευρομεταβιβαστικών συστημάτων. Κυρίαρχο ρόλο παίζουν γενετικοί παράγοντες, ενώ περιβαλλοντικοί/ψυχοκοινωνικοί συντελεστές σχετίζονται και αυτοί με την εμφάνισή της.
Οι παράγοντες που φαίνεται να συμβάλλουν στην εμφάνιση της κατάθλιψης είναι οι εξής:

Γενετικοί παράγοντες



Ο κίνδυνος να πάθει κανείς κατάθλιψη είναι αυξημένος, όταν έχει οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης. Μέρος του αυξημένου κινδύνου θεωρείται ότι οφείλεται σε κληρονομικούς γενετικούς παράγοντες. Υπάρχει η θεωρία ότι διάφορα γονίδια εμπλέκονται στην μεταβίβαση χαρακτηριστικών που αυξάνουν την προδιάθεση του ατόμου να πάθει κατάθλιψη. Πρώτου βαθμού συγγενείς του πάσχοντα από διπολική διαταραχή εμφανίζουν κίνδυνο νόσησης 7,6% για διπολική και 12,3% για μονοπολική διαταραχή. Ο κίνδυνος νόσησης στο γενικό πληθυσμό ανέρχεται σε 1% για τη διπολική και 4% για τη μονοπολική. Παιδιά δύο μανιοκαταθλιπτικών γονέων εμφανίζουν υψηλό κίνδυνο να εκδηλώσουν τη διαταραχή που κυμαίνεται μεταξύ 44%-74%. Διαπιστώθηκε σημαντικά υψηλότερος βαθμός συμφωνίας σε μονοζυγωτικούς διδύμους σε σχέση με τους διζυγωτικούς ( 70% έναντι 20%). Αν επρόκειτο αποκλειστικά για γενετικό χαρακτηριστικό, θα έπρεπε η συμφωνία στους μονοζυγωτικούς διδύμους να έφθανε το 100%. Ο μικρότερος βαθμός συμφωνίας μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι και άλλοι , μη γενετικοί παράγοντες (βιολογικοί, ψυχολογικοί, κοινωνικοί) παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην έκφραση της διαταραχής.


Βιολογικοί παράγοντες



α) Μερικές μη ψυχιατρικές παθήσεις που σχετίζονται με το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (Κ.Ν.Σ.) και επηρεάζουν τη λειτουργία των περιοχών του εγκεφάλου που ρυθμίζουν το συναίσθημα. Οι παθήσεις αυτές μπορούν να αφορούν νόσους του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος όπως Πάρκινσον, Alzheimer, σκλήρυνση κατά πλάκας, και το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Διάφορες ενδοκρινολογικές παθήσεις όπως ο υποθυρεοειδισμός, λοιμώξεις που δρουν στο Κ.Ν.Σ. όπως το AIDS και η λοιμώδης μονοπυρήνωση, ο καρκίνος και διάφορα φάρμακα.

β) Η εφεύρεση κάποιων από τους βιολογικούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στην εμφάνιση της κατάθλιψης αποτέλεσε σίγουρα μια από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις της Ψυχιατρικής αυτόν τον αιώνα. Στη δεκαετία του '50 οι επιστήμονες ανακάλυψαν τους νευρομεταβιβαστές, βιοχημικές δηλαδή ουσίες με τι οποίες επικοινωνούν τα νευρικά κύτταρα μεταξύ τους. Στο ίδιο περίπου διάστημα παρατηρήθηκε ότι ασθενείς που έπαιρναν κάποια φάρμακα για την ρύθμιση της υψηλής αρτηριακής τους πίεσης εμφάνιζαν ως παρενέργεια την κατάθλιψη. Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των φαρμάκων ήταν ότι δρούσαν στους νευρομεταβιβαστές του εγκεφάλου και με κάποιο τρόπο μείωναν τις συγκεντρώσεις τους στον εγκέφαλο. Το επόμενο βήμα ήταν να παρασκευαστούν φάρμακα που αύξαναν την συγκέντρωση των νευρομεταβιβαστών αυτών στον εγκέφαλο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα φάρμακα αυτά ήταν ικανά να θεραπεύσουν ασθενείς με κατάθλιψη. Από τη δεκαετία του '50 μέχρι σήμερα πολλά έχουν γίνει γνωστά για την λειτουργία των νευρομεταβιβαστών και τον ρόλο τους στην κατάθλιψη. Σήμερα θεωρείται ότι δύο νευρομεταβιβαστές, η νορεπινεφρίνη και η σεροτονίνη, εμπλέκονται ιδιαίτερα στην εμφάνιση της κατάθλιψης. Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα τα οποία έχουμε στην διάθεσή μας αποσκοπούν στο να αυξήσουν τη συγκέντρωση της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης ( νοραδρεναλίνης) στον εγκέφαλο. Το γεγονός ότι τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά σε όλες σχεδόν τις μορφές κατάθλιψης, τεκμηριώνει ότι όλοι οι αιτιολογικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην κατάθλιψη δρουν τελικά μέσω του μηχανισμού της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης. Σήμερα ερευνάται η σημασία και άλλων νευροδιαβιβαστών στην εμφάνιση καταθλιπτικών διαταραχών ( ντοπαμίνη, ακετύλχολίνη, κ.λ.π.)

γ) Μια σύγχρονη υπόθεση της κατάθλιψης προτείνει την ευαλωτότητα του νευρικού κυττάρου που προκαλείται από το χρόνιο stress. Τα ευρήματα ερευνών υποδεικνύουν ότι η χρόνια αγωγή με αντικαταθλιπτικά προκαλεί αναγέννηση ή και βλάστηση των νευραξόνων του υπομέλανα τόπου (LC), που προβάλλουν στο μετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου. Στη μείζονα κατάθλιψη ευρέθηκε μείωση των νευρώνων του LC κατά 50% ! Για την ελάττωση ενοχοποιούνται τα υψηλά επίπεδα κορτικοειδών που κυκλοφορούν στο αίμα λόγω stress.


Ψυχοκοινωνικοί παράγοντες

Διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι άτομα που σαν παιδιά είχαν ζήσει κάποιο γεγονός σημαντικής απώλειας (π. χ. θάνατος γονιού, χωρισμός γονιών κ.λπ.) έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πάθουν κατάθλιψη ως ενήλικοι. Επίσης διάφορες καταστάσεις είτε ψυχολογικές (π. χ. θάνατος αγαπημένου προσώπου, διαζύγιο), είτε κοινωνικές (π. χ. οικονομική ύφεση, συνθήκες διαμονής) φαίνεται να αυξάνουν τον κίνδυνο για κατάθλιψη. Τέλος ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονται και αντιλαμβάνονται τα καθημερινά τους προβλήματα φαίνεται να ευνοεί σε μερικές περιπτώσεις τη δημιουργία κατάθλιψης.


Ποιός κινδυνεύει περισσότερο από κατάθλιψη;

Ο καθένας μας είναι υποψήφιος για την εμφάνιση κατάθλιψης, κάποιες ομάδες ατόμων
όμως είναι πιο επιρρεπείς να εμφανίσουν την νόσο.

Γυναίκες

Οι γυναίκες εμφανίζουν κατάθλιψη δύο φορές σχεδόν πιο συχνά απ' ότι οι άνδρες. Η διαφορά αυτή δεν έχει πλήρως εξηγηθεί. Ένα μέρος μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι οι γυναίκες παραδέχονται πιο εύκολα από τους άνδρες τα καταθλιπτικά τους συμπτώματα. Παράλληλα
ο συνδυασμός βιολογικών και ψυχοκοινωνικών παραγόντων παίζει σημαντικό ρόλο
στην μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης της, π. χ. έμμηνος ρύση, εγκυμοσύνη, αποβολές, προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, εμμηνόπαυση καθώς και οι σύγχρονοι ρυθμοί, έντονο στρες, αυξημένες υπευθυνότητες για την εργασία και την οικογένεια, η φροντίδα των ηλικιωμένων γονέων.


Ηλικιωμένοι

Οι ηλικιωμένοι συχνά βιώνουν απώλειες προσφιλών προσώπων, ασθένειες, μοναξιά που κάνουν αυτό το στάδιο της ζωής τους πιο δύσκολο. Πάντως η κατάθλιψη δεν είναι φυσικό χαρακτηριστικό των ηλικιωμένων. Στην πραγματικότητα πολλοί ηλικιωμένοι είναι ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι από τη ζωή τους. Πολύ συχνά επίσης συμπτώματα άλλων ασθενειών όπως η νόσος Αlzheimer, η άνοια, εκλαμβάνονται σαν καταθλιπτικά συμπτώματα.
Αξίζει ωστόσο να επισημανθεί πως όταν οι ηλικιωμένοι επισκέπτονται τον ιατρό τους δίνουν έμφαση στα οργανικά συμπτώματά τους και δεν περιγράφουν τα ψυχικά τους. Οι γιατροί καλούνται πλέον να αναγνωρίζουν αυτά τα συμπτώματα και να θεραπεύουν την υποκείμενη κατάθλιψη, γιατί αν αφεθεί αθεράπευτη αυξάνει τον αριθμό των αυτοκτονιών.
Είναι ουσιαστικό να γίνεται διάγνωση και να θεραπεύεται η κατάθλιψη νωρίς, ώστε να δίνεται η δυνατότητα σε αυτούς τους ανθρώπους να ζουν ευχάριστα τα υπόλοιπα χρόνια τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: